Heshtja nuk na përket më. Ne jemi të mbytur plotësisht nga të gjitha llojet e zhurmave, gjatë gjithë ditës. Më shpesh ato janë shurdhuese, zhurma të bezdisshme dhe shqetësuese, që dëmtojnë mirëqenien tonë.
Përpiquni të përqëndroheni tani. Çfarë tingujsh dëgjoni? Nëse nuk jeni me fat që të jeni në mes të një pylli, në brigjet e detit ose në një shëtitje në male, natyrisht, zhurmat që ju shoqërojnë gjatë jetës suaj do të jenë ato të makinave, telefonat, televizorët … Mendoni se kush jeton ose punon pranë një rruge të zhurmshme ose afër stacionit të trenit ose në çdo rast në një zonë ku mbizotëron zëri më i lartë.
Zhurma të forta dhe invazive që nuk na lejojnë të përqendrohemi dhe të shijojmë të tashmen.
Por ne kemi një nevojë absolute për heshtje. Është një kusht që na çliron, na fton në reflektim, që na detyron të braktisim gjithçka dhe të lidhemi me veten. Dhe ndoshta këto veprime janë aq të frikshme saqë shpesh ne vetë duam të mbulojmë heshtjen me zhurma shurdhuese. Në mënyrë që të mos reflektojmë, të mos mendojmë, sepse jemi të parehatshëm në këtë gjendje të zbrazëtisë së dukshme. Ne duam ta mbushim menjëherë atë me ndonjë gjë.
Kjo është ajo që ndodh edhe në prani të njerëzve të tjerë. Cili prej jush mund të mbajë heshtje për kaq gjatë me një person? Ne përpiqemi ta mbushim atë me fjalë të pakuptimta apo edhe të ikim. Heshtja na peshon sepse ne nuk jemi më në gjendje të komunikojmë me të, duhet të përdorim fjalë, ndryshe ndihemi të humbur.
Ne kemi harruar, nga ana tjetër, që pauzat në heshtje reflektohen në një dialog të shëndetshëm me çdo person, duke reflektuar momentet e heshtjes në të cilën dëgjojmë. Vetëm në këtë mënyrë fjalët mund të dalin në një mënyrë konstruktive dhe të mirë. Përndryshe ato dalin në një shpërthim të pakuptimtë, vetëm me idenë që të mbushin një zbrazëti.
Ndonjëherë ndodh që edhe mendja jonë nuk është në gjendje të pranojë heshtjen dhe kështu mendimet dhe shqetësimet pushtojnë jetët tona në mënyrë të zhurmshme dhe të vazhdueshme, dhe na pengojnë të heshtim për të shijuar momentin në të cilin jetojmë.
Por si mund ta garantojmë të drejtën për heshtje?
Ne duhet të fillojmë të shijojmë një copë kohë dhe të kuptojmë se nuk duhet të kemi frikë prej saj, por përkundrazi, ta duam atë. Heshtja sjell paqen e brendshme dhe të jashtme, na ndihmon të relaksohemi, të reflektojmë, na lejon të dëgjojmë tingujt e natyrës që nuk kanë të bëjnë fare me zhurmën mbizotëruese të krijuar nga njeriu, duke na detyruar të ndalojmë dhe të braktisim nxitimin.
Jeta jonë duhet të mbulohet në pjesën më të madhe me heshtje: kafshët mësojnë shumë nga kjo, ato jetojnë në heshtje dhe vetëm kur është e nevojshme, vendosin të nxjerrin tinguj! Edhe zhurmat që krijojmë i shqetëson deri në atë pikë sa i çorientojnë.
Nëse jetojmë në një vend veçanërisht të zhurmshëm dhe nuk mund ta ndërrojmë shtëpinë, mirë është të gjejmë një vend të qetë, për të kaluar një kohë heshtjeje përditë. Ata që tashmë jetojnë në një vend mjaft të qetë duhet të ndalojnë televizorët, radiot dhe telefonat celularë dhe ti kushtojnë vetes pak kohë në ditë. Ata që fillojnë të jetojnë më heshtje do të duan më shumë heshtje, sepse vërtet krijon një ndjenjë të mirëqenies dhe kur kthehemi në zhurmë, kjo e fundit bëhet gjithnjë e më e padurueshme.
Ky është momenti që na çon në zgjedhjen e zhurmave. Ka nga ata që vendosin të mos dëgjojnë më muzikën në radio, por vetëm muzikë live, ka nga ata që largohen nga qyteti për të dëgjuar zërin e natyrës sa më shumë që është e mundur, ata që thjesht preferojnë të ecin pa muzikë të zakonshme në kufjet e tyre …
Fatkeqësisht ne jemi të lindur për zhurmë, shpesh nuk na shqetëson dhe nuk arrijmë të kuptojmë efektin negativ që ka në jetën tonë. Por ne mund të përpiqemi të ri-edukojmë veten në heshtje.
