Ekziston një traditë, sa e bukur aq edhe e lashtë, e cila vazhdon edhe sot. Një moment i përbërë nga takime, shkëmbime dhe thashetheme, ushqim dhe shoqëri, përqafime dhe pak lot, veçanërisht kur jetojmë larg nga më të dashurit tanë; po flasim për drekën e së dielës, një siguri në kaosin dhe çrregullimin e ditëve në të cilat jetojmë.
Sa herë e gjejmë veten duke iu përgjigjur me ngut telefonit të nënave ose baballarëve tanë, sepse jemi në punë ose sepse duhet të nxitojmë për në një takim tjetër të ditës.
Ne e shtyjmë darkën ose atë takim sepse jemi shumë të zënë midis shtëpisë, punës dhe familjes për të qenë në gjendje të ndërtojmë edhe vetëm disa orë për të kaluar me njerëzit që duam, duke rrezikuar kështu të humbasim shijen e mrekullueshme të gjërave më të thjeshta dhe më autentike.
Por për fat të mirë akoma është ajo, ajo traditë e mrekullueshme nga e cila, pavarësisht kohërave, ne nuk kemi hequr dorë. Përballë atyre që e konsiderojnë atë démodé, dreka e së dielës është mbase një nga disa siguritë e mbetura në këtë shoqëri frenetike.
Gjella e gjyshes dhe torta e saj, gatimet e nënës dhe verërat e zgjedhura me kujdes nga babai, gjeste të thjeshta dhe autentike që na lejojnë të përjetësojmë atë traditë modeste por po aq magjike sot. E njëjta e inauguruar nga gjyshet tona dhe çuar përpara nga nënat tona, e pritur me padurim nga ne, që kur ishim vetëm vajza të vogla, mezi prisnim të dielën të vinte të takoheshim dhe të ishim të gjithë bashkë.
Pa televizion apo smartphone, vetëm tingulli i atyre të qeshurave të sinqerta për të na mbajtur shoqëri. Dreka e së dielës është sot mbrojtja më autentike për të luftuar stresin e përditshëm. Një traditë e lashtë familjare që duhet ruajtur dhe dorëzuar brezave të ardhshëm dhe e cila, përtej aspektit thjesht të të ngrënit, është konfiguruar sot si një mjet për të riafirmuar vlerën e gjërave që kanë vërtet rëndësi, siç është familja.
Dhe është shtëpia ku jetonim, ajo që na pret me të njëjtat aroma të së kaluarës dhe na transporton në një kohë të pa harruar, e cila na mbron dhe na mirëpret, si kur ishim fëmijë.
Dhe nuk ka rëndësi nëse numri i darkave sot është i vogël, nëse familjet nuk janë më aq të shumta sa dikur, ajo që ka rëndësi është të organizojmë tryezën e drekës të së dielës, të jemi të gjithë së bashku edhe një herë. / bota.al
