Jeta e Matsoua-s lexohet si një diçka jashtë një romani grafik. I lindur në Kongo në fillim të shekullit të 20-të, ai studioi fillimisht të bëhej prift. Në vitin 1919, megjithëse ai përfundoi duke iu i bashkuar ushtrisë dhe luftës në Afrikën Veriore, përpara se të largohej dhe t’i drejtohej Parisit. Atje ai ishte themelor në themelimin e një organizate pro-bashkimit, të quajtur Amicale. Puna e tij ishte influencuese dhe filloi të shkaktonte kaq shumë shqetësim në Kongon e tij, sa ai u gjurmua dhe u arrestua. Në vitet para Luftës së Dytë Botërore, historia e tij është një seri arrestimesh, arratisjesh, dhe mërgimesh, derisa ai iu bashkua ushtrisë franceze. Pasi u plagos, ai u arrestua ndërsa ishte në spital, u dënua me punë të rëndë, dhe u dërgua në Kongo, ku ai vdiq gjatë dënimit të tij. Megjithatë influenca e tij sapo kishte filluar. Matsoua kishte një grup pasuesish Lari të cilët refuzuan të besonin raportimin se ai kishte vdekur në burg. Ai nuk mund të vdiste, sidoqoftë, për arsye se ata besuan se ai ishte një profet hyjnor i cili kishte qënë dërguar për t’i nxitur ata drejt revolucionit kundra pushtuesve të tyre francezë.
Duke besuar se ishte vetëm një çështje kohe përpara se ai të lindte përsëri, masat Lari filluan të tërheqin mbështetjen e tyre ndaj francezëve. Ata kishin kaq shumë besim se Matsoua do të kthehej të pretendonte vendin që atij i takonte, saqë ata e zgjodhën atë në Asamblenë Kombëtare Franceze dy herë. Në fund, një prift i quajtur Fulbert Youlou i bindi me sukses Lari-t se ai ishte trashëgimtari i duhur për regjimin e Matsoua-s, dhe u votua e erdhi në pushtet. Më të devotshmit e lëvizjes së Matsouanizmi kanë vazhduar të kundërshtojnë çdo lloj qeverisje, disa dekada pas vdekjes së tij. Rreth vitit 1990, lëvizja nuk ekzistoi vetëm për të hyjnizuar Matsoua-n, por ato vazhduan ta respektonin atë, duke vepruar si aktivistë politikë në emrin e tij.
