Autobuzët urbanë nga periferitë
drejt qendrës mbi xhama bien brymën
vjeshta si luaneshë krifëverdhë
ruan ditët e fundit nga dimri.
Te vitrinat, tek xhamat e kafeve
kalimtarë të shumtë ka
në reflekset e flokëve të tua
një nuancë e kuqërremtë ra.
Pranë ditëve të tua të bardha,
kalova sot rastësisht
ti u trembe?…unë ujk nuk jam,
as dele nuk jam natyrisht.
Po ti eja andej të shkojmë
pa i përfillur fjalët e botës
ku nga avulli xhamat e kafeneve
ngjajna si pamje që s’janë në fokus
Në autobuzët urbanë eja
të kalojmë periferive me brymë,
të shohim se si vjeshta krifëverdhë
ruan ditët e fundit nga dimri.
