Tridhjetë vjet nga vdekja, nxënësit më të mëdhenj të gjeniut argjentinas rikujtojnë imagjinatën, teknikën dhe ëndrrat

Teksa i sheh së bashku, kaq të ndryshëm, por të bashkuar nga mania për letërsinë, ngjajnë me dy personazhe të Borgesit. Në fakt janë dëshmitarë dhe mbi të gjitha lexuesit e tij. I pari, Alberto Manguel, ka qenë lexues në aspektin teknik: kur qe 16-vjeç në Buenos Aires, u zgjodh si lexuesi i shkrimtarit të madh tashmë të verbër.

I dyti, Alan Pols, me stilin e një filozofi yll rroku si Dejvid Birn, dështimit për të fituar Nobelin i kushtoi librin “Faktori Borges”, tashmë i përkthyer në Itali nga Maria Nikola për shtëpinë botuese “Sur”: një udhëzues thelbësor që kryen anatominë dhe përditëson mitin. Manguel dhe Pols, pikërisht 30 vjet pas vdekjes së Borgesit (14 qershor 1986), ndodhen në Firence, të ftuar në Festivalin e Çmimit Rezzori, për të treguar se çfarë ka mbetur nga mjeshtri i “Përrallave” dhe “Alefit”, i cili shpiku bibliotekën e Babelit, dhe i parapriu uebit.

Cili ishte takimi juaj i parë me Borgesin?

Manguel: Para se ta njihja, kisha lexuar vetëm frazat e tij. I përdornin në shkollë për ushtrimet e gramatikës. Isha adoleshent. Në kohën e lirë punoja në librarinë anglo-gjermane “Pygmalion”. Qe gjysma e parë e viteve ‘60. Borgesi shkonte atje …