Janë propozuar shpjegime të shumta. Ne mund të harrojmë, sepse nuk e ruajtur kujtimin në mënyrë efektive, që në krye të herës. Është gjithashtu e mundur që kujtimet të prishen me kalimin e kohës. Pasi nuk u jemi rikthyer atyre, ‘gjurmët’ biologjike që ata lënë, bëhen më të dobëta. Një tjetër teori sugjeron se kujtimet e reja mund të ndërhyjnë tek ato më të vjetrat.
Apo që kujtimet janë të koduara dhe të depozituara, por që ka një problem me “rinxjerrjen” e tyre. Shkencëtarët nganjëherë i referohen ‘harrimit të motivuar’, që përfshin harrimin e një kujtimi të padëshiruar, të tillë si trauma për shembull. Kjo është e diskutueshme, pasi ka edhe dëshmi se ngjarje të tilla të padëshiruara mund të jetë veçanërisht e vështirë për t’u harruar. Harresa nuk është gjithmonë një gjë e keqe! Do të çonim dëm burimet tona konjitive, në qoftë se do të mbanim mend çdo detaj të botës që na rrethon. /bota.al
