Të shtunën, më 24 qershor, Yevgeny Prigozhin regjistron një video në të cilën thotë se ka marrë kontrollin e komandave ushtarake të Rostov-on-Don, bazës kryesore logjistike ruse për luftën në Ukrainë. “Bombardimet e pozicioneve të armikut dhe ato mjekësore vazhdojnë sipas planit, tani do të ndalen vetëm ato kundër bazave tona”. Udhëheqësi mercenar pretendon se hierarkitë ushtarake të shtetit rus po bombardojnë “heronjtë që pushtuan Bakhmutin”.
Shtatë e mëngjesit, zë i vendosur, është një këmbanë alarmi tronditëse. Rusia e gjen veten të copëtuar. Prigozhin është i papërmbajtshëm, ai shpjegon se “ata donin të na vrisnin” dhe tani “ne do të jemi ata që do të marshojmë drejt Moskës për të rivendosur drejtësinë”. Duket si një grusht shteti, por është fillimi i fundit për “kuzhinierin e Putinit”, i cili është bërë miliarder dhe hero lufte përmes masakrave.
Vetëm pesë ditë më vonë, me marshimin që mbërriti 200 kilometra larg Moskës dhe u ndërpre papritmas, Prigozhin është tashmë përballë Putinit, njeriu të cilit i detyrohet gjithçka që zotëron dhe të cilin, megjithatë, e tradhtoi në mënyrë kaq flagrante.
Rebeli vjen nga Bjellorusia. Presidenti-diktator Lukashenko thotë se e bindi të ndalojë kryengritjen “në mënyrë që të mos shtypet si një insekt”. 34 udhëheqësit e tjerë ushtarakë të milicisë private Wagner udhëtojnë në rrugë të ndryshme, por të gjithë priten në Kremlin nga vetë Vladimir Putini. Për atë që ata thanë dihet pak. Zëdhënësi presidencial Dmitry Peskov raportoi tre orë bisedime.
Komandantët e Wagnerit “nënvizuan se ata janë ushtarë besnikë të kreut të shtetit dhe komandantit suprem”. Që do të thotë gjithmonë i njëjti person: Putin. As në atë rast Prigozhin nuk pranoi të hiqte dorë ose të tregonte pendesë. Ai njeh autoritetin e Carit, por jo atë të gjeneralëve të tij apo të Ministrit të Mbrojtjes. Për muaj të tërë i quajti “të paaftë”, “të privilegjuar”, përballë gjithë vendit. Nëse do të kishte pasur një mundësi të shpëtonte veten, Prigozhin e hodhi poshtë atë ditë. Putini kishte qenë i qartë pas grushtit të shtetit: “Ishte një tradhti, një thikë pas shpine”.
Mirëpo, që nga fundi i qershorit, sipërmarrësi i dhunës ka kaluar nën tokë, është zhdukur nga rrjetet sociale. Thuhet se ndodhej në mërgim në Bjellorusi, por që më 6 korrik Presidenti Lukashenko njoftoi se “për momentin është në Shën Petersburg ose në Moskë, ose diku tjetër”. Puçisti i dështuar duket i lirë të lëvizë pikërisht në vendin që donte të destabilizonte. Vetë “marshimi drejt Moskës” vihet në pikëpyetje. Si ka mundësi që ka qenë një grusht shteti i vërtetë nëse fajtori është i lirë?
Prigozhin raportohet se ndodhet në Afrikë, pastaj përsëri në Rusi, sigurisht që nuk ndodhet në shtëpi kur vila e tij në Shën Petersburg kontrollohet në fillim të korrikut. Ata gjejnë mjekra dhe dokumente false, shufra floriri, armë dhe uniforma me gjokset plot medalje. “Është një përpjekje e liderëve rusë për të diskredituar “babain” – reagon Wagner –. Në fund të fundit, shufrat e gjetura nuk janë edhe aq shumë për një njeri të pasur si Yevgeny». Nuk e ul kokën, Prigozhin.
Në fund të korrikut, Pentagoni sugjeron se ai po përdor sozi për të ngatërruar ata që do të donin ta përgjonin. Financial Times ndjek dy avionët e tij brazilianë në Flightradar. Sipas Bellingcat, ai shpesh ndryshon aeroplanin në minutën e fundit, në mënyrë që të mos dihet se me cilin po fluturon. Udhëheqësi mercenar u beson njerëzve dhe inteligjencës së tij. I pari në fakt vdiq për të, i dyti ka dështuar dje.
Të hënën Prigozhin rishfaqet në një video gjithmonë paradoksale dhe provokuese: «Jemi në punë. Temperatura është mbi 50 gradë. Kjo është gjithçka që na pëlqen. Grupi Wagner po e bën Rusinë edhe më të madhe. Drejtësi dhe lumturi për afrikanët”. Gëzimi i fundit para fluturimit të mbrëmjes së djeshme nga Moska. / bota.al
