Paraliza elektorale, kriza e bipartitizmit, rilindja ekonomike…
Një vend pa një qeveri funksionale prej rreth një viti, pavarësisht dy zgjedhjeve, dy votëbesimeve të Parlamentit dhe orëve të pambarimta të negociatave publike dhe në prapaskenë. Një sistem politik dikur i parashikueshëm bipatriak që sot është shkatërruar nga ardhja e formacioneve të reja dhe më dinamike. Të dy partitë tradicionale njëra e goditur nga hetimet e vazhdueshme dhe akuzat për korrupsion dhe tjetra e gjunjëzuar dhe me kokë të prerë nga luftërat brendshme të egra. Një lider i destinuar që të fitojë, por i paaftë që të sigurojë një mazhorancë të qëndrueshme dhe i gjymtuar nga një përqindje pëlqimi në minimumet historike. Një klasë politike që gjithnjë e më shumë bëhet objekt përçmimi nga ana e popullsisë tashmë rrezikon që të jetë objekt ndërkombëtar talljeje. Rajoni ekonomikisht më dinamik i vendit i qeverisur nga lëvizje indipendentiste që në shumë seanca dhe me besueshmëri të ndryshueshme lajmërojnë operacione “shkëputjeje unilaterale”. Po ta shikosh fluturimthi situatën e sistemit politik të Spanjës…
