Termi “Beteja e Atlantikut” u pagëzua nga Winston Churchilli për të përshkruar përpjekjet e aleatëve për të ruajtur rrugët detare në oqean, që nevojiteshin për të mbështetur përpjekjet e luftës të Britanisë si dhe popullsinë e saj.
Pavarësisht se lundronin të shoqëruara nga luftanije, anijet tregtare binin prej e nëndetësevegjermane. Futja e Amerikës në luftë, pas sulmit të Pearl Harbour në dhjetor 1941, ia lehtësoi disi barrën perandorisë britanike, por nuk i dha fund kërcënimit të nëndetëseve.
Periudha me më shumë viktima erdhi në fillim të vitit 1943, por menjëherë më pas, teknologjitë e reja, taktikat dhe sukseset e zbulimit e përmbysën avantazhin e gjermanëve – dhe deri në maj 1943 beteja u vendos në favor të Aleatëve. Në betejë, Aleatët humbën rreth 80 mijë marinarë, duke përfshirë 30 mijë nga marina tregtare. Ndërkohë viktimat mes ekuipazheve të nëndetëseve – rreth 70% – ishin numri më i madh gjatë gjithë luftës./Bota.al
