“India ka njohur pafajësinë dhe mospërfilljes në fëmijëri, pasionin dhe braktisjen në të ri, dhe urtësi e pjekurisë që vjen nga përvoja e gjatë e dhimbjes dhe kënaqësisë; dhe sërish ajo ka ripërtërirë fëmijërinë, rininë dhe moshën e saj”. Nëse Mahatma Gandi është Babai i Indisë, atëherë Xhavaharlal Nehru është djali më i madh i vendit.
Nën udhëheqjen e Gandit, Xhavaharlal Nehru ishte një udhëheqës i shquar i lëvizjes indiane për pavarësi, e cila filloi ndarjen e Indisë, duke i dhënë fund dominimit britanik në vitin 1947. Por, gjatë këtyre viteve, Nehru u bë një i burgosur politik për përfshirjen e tij lëvizjen “India e Qetë”. Ai shkroi librin “Zbulimi i Indisë” gjatë burgimit në vitet 1942-46, me kontribute edhe nga bashkëvuajtësit e vjerë në burg në fortesën Ahmednagar. Libri e shëtit lexuesin përmes shumicës së historisë, kulturës, dhe filozofisë së Indisë, me autorin që mbulon pothuajse çdo aspekt të jetës indiane, para se argumentojë se vendit ka të drejtë të jetë sovran.
Xhavaharlal Nehru shërbeu si kryeministri i parë i vendit Sovran, deri në vdekjen e tij në vitin 1964. “Zbulimi i Indisë” është një nga librat më të dashur të Indisë, duke i dhënë lexuesit një pasqyrë të gjerë mbi botëkuptimin e këtij burrështetasi, që më shumë se çdo tjetër, përcaktoi Indinë e sotme. /bota.al
