Që nga revolucioni komunist i vitit 1917, Rusia nuk kishte parë nivelin e dhunës politike që pa gjatë kësaj krize. Filloi për shkak të tensioneve në rritje midis parlamentit të Rusisë dhe presidentit Boris Jelcin. Kulmi i krizës erdhi më 21 shtator 1993, kur Presidenti Jelcin u përpoq të shpërndajë parlamentin, edhe pse nuk e kishte autoritetin për ta bërë këtë.
Si përgjigje e drejtpërdrejtë, parlamenti fajësoi Jelcinin dhe emëroi zëvendës-presidentin Aleksandër Rutskoy si presidentin e ngarkuar.
Situata u përshkallëzua më 3 tetor, kur demonstruesit sulmuan policinë ruse rreth parlamentit, pushtuan zyrat e kryetarëve të komunave dhe u përpoqën të pushtonin një rrjet televiziv rus. Konflikti përfundoi më 4 tetor, kur ushtria, deri në ato momente neutrale, sulmoi Shtëpinë e Bardhë të Moskës (ku u fshehën anëtarët e parlamentit) dhe arrestoi udhëheqësit e rezistencës, me urdhër të Jelcinit. / Bota.al
