Reagimi ndaj një provokimi është një pasojë e drejtpërdrejtë e instinkteve tona, por ne kemi fuqinë të zgjedhim se si ta bëjmë atë. Zemërimi, në këtë kuptim, nuk është kurrë një ide e mirë, më mirë të zgjedhësh një dozë të mirë ironie, të jesh elegante dhe e duruar, por jo vetëm.
Të dish të qeshësh me veten, në fakt, është një cilësi e vërtetë, shumë shpesh e nënvlerësuar. Përveç që na lejon të reagojmë ndaj kritikave dhe provokimeve në një mënyrë elegante, është gjithashtu një ilaç për mirëqenien tonë mendore: ne nuk zemërohemi, nuk nervozohemi dhe madje qeshim për këtë.
Fryma e ironisë dhe autokritikës, megjithatë, nuk është për të gjithë. Sidoqoftë, nuk është aq e vështirë, është në thelb një kapacitet që mund ta zhvillojmë me kalimin e kohës dhe që na lejon të kemi një qëndrim fitues në marrëdhënie dhe ndaj vetes.
Të qeshësh me veten, në fakt, ka shumë përparësi. “Lum ai që di të qeshë me veten, sepse kurrë nuk do të pushojë së argëtuari”, thoshte Shën Augustini dhe Herman Hesse i bënte jehonë frazës së famshme: “Çdo humor sublim fillon me njeriun që heq dorë nga marrja e vetes seriozisht”.
Ata tashmë e dinin që ironia mund të kthehej në një armë fituese në çdo situatë. Të dish të përballosh lehtë kritikat, gjykimet dhe provokimet është një ilaç i vërtetë për marrëdhëniet që jetojmë, por edhe për mirëqenien tonë. Nëse dikush tregon se ne kemi kufij, durim, nuk do të jetë dramë. Në fund të fundit, askush nuk është perfekt.
Por nëse ne jemi të parët që tallemi me ato kufij, si dhe të metat dhe madje edhe dështimet, do të kemi fituar që në fillim. Sepse provokimet nuk do të kenë arsye të ekzistojnë, por mbi të gjitha sepse bashkëbiseduesit tanë me të vërtetë nuk do të kenë asgjë më shumë për të thënë. Në fund të fundit, ne kemi thënë tashmë gjithçka.
Për më tepër, diçka që nuk duhet nënvlerësuar, arti i humorit me veten na ndihmon shumë nga pikëpamja e vetëvlerësimit dhe guximit. Në fakt, do të kufizojë të gjitha ato ndjenja që lidhen me turpin dhe papërshtatshmërinë, dhe në të vërtetë, mund të transformojë një debat të mundshëm në një moment simpatie reciproke.
Për më tepër, të qenit vetëvlerësues na bën më të fortë sepse do të thotë që ne jemi të vetëdijshëm se kush jemi, për mirë apo për keq. Ne i dimë pikat tona të forta dhe gjithashtu dobësitë tona me pasojën e natyrshme që askush nuk do të ketë fuqinë të na dëmtojë ose të na bëjë më të pasigurt. / bota.al
