Për dashurinë, një person do të bënte çdo gjë, duke ditur se tjetri është i lumtur dhe mirë, na bën të lumtur dhe të kënaqur. Sidoqoftë, jo gjithmonë e kemi parasysh se në një marrëdhënie të çfarëdo lloji, aktorët janë më shumë se një dhe secili luan rol të njëjtë dhe ka të njëjtën rëndësi si tjetri.
Shpesh harrojmë se në dashuri ka një vijë shumë delikate, të padukshme për syrin e njeriut, por që është gjithmonë e pranishme: kujdesi për vetveten, dinjitetin tënd.
Ju mund t’i jepni rëndësi tjetrit dhe ta mbani atë afër, por nëse e lini mënjanë vetëbesimin tuaj, harroni t’ jepni vlerën e duhur vetes tuaj. Por dashuria nuk është kështu dhe kurrë nuk duhet të sakrifikosh veten për dikë tjetër.
Nëse nuk jeni i pari që e respektoni dhe e doni veten, askush nuk ju do dhe ju do të gjeni veten në një marrëdhënie të pabalancuar dhe jo të shëndetshme. Në vend të kësaj, dashuria duhet parë pak si një varkë e rëndë: nëse luftoni të dy, anija do të lëvizë dhe do të arrijë destinacionin e saj, por nëse lundorni vetëm, ajo nuk do të lëvizë nga vendi.
Prandaj, në çdo marrëdhënie duhet të vendosen kufij të saktë: njerëzit duhet të jetojnë në të njëjtin nivel dhe të dy duhet të japin dhe të marrin në të njëjtën mënyrë. Mos harroni kurrë se dashuria nuk është dhe nuk duhet të jetë e verbër, sepse jo të gjithë meritojnë që njerëzit të jenë kaq të përkushtuar dhe të gatshëm për gjithçka.
Pra, mos u kënaqni kurrë me personin e parë që takoni, vetëm për shkak të frikës se jeni vetëm: më mirë të jeni vetem se sa të qëndroni në një marrëdhënie të njëanshme.
Mos harroni, askush nuk do t’ju japë një medalje qe e keni “duruar”: në një marrëdhënie të shëndetshme nuk ka martirë dhe nuk ka mohim të vetes. Kur mendoni se po jepni shumë, pa marrë asgjë në kthim, është koha për të shkuar përpara. / MeB
