Zbulimi që Donald Trump Jr u takua me një avokate ruse që premtonte informata poshtëruese për Hillary Clinton riafirmon nevojën për një kontabilitet të plotë se si demokracia jonë mund të jetë përmbysur në zgjedhjet e vitit 2016. Hetimi i hetuesit të posaçëm Robert S. Mueller III mbi pretendimet e ndërhyrjes së Rusisë në zgjedhje, marrëveshjet e mundshme të Rusisë me fushatën Trump dhe mundësinë e keqpërdorimit kriminal nga Presidenti Trump ose bashkëpunëtorët e tij, është thelbësor. Përtej hetimeve ekzistuese, demokratët duhet të kërkojnë një komision të pavarur për të hedhur hapa për të mbrojtur integritetin e zgjedhjeve të ardhshme.
Asnjë nga këto nuk duhet të jetë e diskutueshme. Në të njëjtën kohë, ekziston një tjetër grup faktesh që duhet të merren parasysh në këtë moment të pasigurt, në lidhje me dështimin e pandershëm të politikave të SHBA-së ndaj Rusisë dhe rrugës së rrezikshme në të cilën janë drejtuar të dy vendet. Këto fakte gjithashtu kanë të bëjnë me kërcënime të vërteta dhe aktuale dhe nuk mund të shpërfillen. Në të vërtetë, kriza me të cilën ballafaqohemi tani e bën të qartë se është koha që të ri-mendojmë rrënjësisht mënyrën se si i shikojmë marrëdhëniet tona me Rusinë.
Ndërsa marrëdhëniet midis SHBA-Rusi janë përkeqësuar, rreziku i një katastrofe bërthamore, duke përfshirë edhe rrezikun e paraqitur nga një Kore e Veriut me armë bërthamore, është rritur në nivelin më të lartë që nga fundi i Luftës së Ftohtë. Buletini i Shkencëtarëve Atomik tani vlerëson rrezikun si më të madh se kur Bashkimi Sovjetik testoi pajisjen e parë bërthamore, në vitin 1949. Lufta e re e Ftohtë është e karakterizuar nga përballjet ushtarake të rrezikshme në arena të shumta: në Siri; në kufirin perëndimor të Rusisë, me 300,000 trupa të NATO-s në gatishmëri të lartë dhe që si Rusia ashtu edhe NATO-ja, janë duke rritur prezencën dhe ushtrimet; dhe në Ukrainë. Shtetet e Bashkuara dhe Rusia posedojnë gati 14,000 armë bërthamore mes tyre – më shumë se 90 për qind të arsenalit bërthamor të botës – dhe mbajnë pothuajse 2,000 në gatishmëri të lartë. Pra, rreziku ekstrem i luftës bërthamore mund të reduktohet vetëm përmes bashkëpunimit mes dy vendeve.
Njëkohësisht, epoka e luftës kibernetike ka mbërritur pa asnjë prej rregullave të rënë dakord dhe që qeverisin luftërat tradicionale ose, në këtë linjë, parandalimin bërthamor. Tani ekziston një kërcënim në rritje i hakerave që ndërhyjnë jo vetëm në postat elektronike dhe zgjedhjet, por edhe rrjetet e energjisë, sistemet paralajmëruese strategjike dhe qendrat e komandës dhe kontrollit. Për vite me radhë, është diskutuar për nevojën e krijimit të rregullave të qarta për mbrojtjen kibernetike. Tani, raportet e ndërhyrjeve në rritje, e bëjnë të domosdoshme që armët kibernetike, si armët konvencionale, kimike ose bërthamore, të kufizohen nga një traktat. Përsëri, megjithatë, kjo nuk mund të ndodhë pa një marrëdhënie më konstruktive midis Shteteve të Bashkuara dhe Rusisë.
Duke pasur parasysh këto kërcënime të rëndësishme, përshkallëzimi i tensioneve me Rusinë, në vend të shkallëzimit, nuk shërben as interesit kombëtar, as sigurisë tonë kombëtare. Ky moment kërkon diplomaci dhe dialogë, jo vendosje morale dhe triumfalizëm.
Nuk ka nevojë të thuhet, se rindërtimi i një détente pune me Rusinë nuk do të jetë e lehtë. Ajo kërkon aftësi dhe këmbëngulje. Presidenti rus Vladimir Putin kryeson një qeveri autoritare që pengon të drejtat themelore. Trump ka treguar se nuk ka as temperamentin as këshilltarët për të mbështetur një iniciativë koherente të politikës. Është e vështirë të shohësh se si kalohet nga këtu ku jemi tek aty ku duhet. Por duhet të negociojmë me qeveritë që duhet, jo ato që dëshirojmë. Nuk ka zgjedhje të tjera të thjeshta.
Për demokratët, dëshira e kuptueshme e të cilëve për t’i rezistuar Trump ka ndihmuar në nxitjen e fiksimit anti-rus, është edhe një realitet tjetër që duhet marrë parasysh. Duke u përqendruar vetëm në lidhjet e Trump me Rusinë, nuk do të fitohen zgjedhjet kritike afatmesme të 2018 dhe nuk do të fitohen fitore kuptimplote për çështje të tilla si kujdesi shëndetësor, ndryshimet klimatike dhe pabarazia. Për më tepër, luftërat e ftohta janë të këqija për progresivizmin. Ata forcojnë partitë pro-luftës dhe fryjnë buxhetet e mbrojtjes, ndërsa zbrazin fondet që mund të përdoren për të përdorur për rindërtimin e infrastrukturës dhe zgjerimin e programeve sociale. Ata fuqizojnë forcat më të këqija në të dyja palët dhe, më e rëndësishmja, mbyllin hapësirën për mospajtimet. Kjo është po aq e vërtetë në Shtetet e Bashkuara ashtu siç është në Rusi. Dhe personalisht, duke punuar me disidentët rusë, gazetarë të pavarur dhe organizata jo-qeveritare feministe për tre dekada, shoh se si lufta e ftohtë është përdorur për të shtypur zërat e pavarur në atë vend.
Në fund të fundit, kundërshtimi ndaj Trump nuk mund të bëhet e njëjtë me kundërshtimin ndaj logjikës së shëndoshë. Ndjenja logjike dikton që ne të mbrojmë demokracinë tonë duke forcuar sistemet tona zgjedhore për të penguar ndërhyrjen e jashtme. Ajo dikton një hetim të pavarur të pretendimeve të ndërhyrjes ruse në fushatën presidenciale. Por na tregon gjithashtu se ne nuk mund të trajtojmë shumë nga sfidat tona më urgjente – nga Siria dhe ndryshimet klimatike në përhapjen bërthamore dhe çështjet kibernetike – pa Shtetet e Bashkuara dhe Rusinë që të gjejnë mënyra për të punuar së bashku kur u shërben interesave tona të përbashkëta. Ne nuk duhet të përqafojmë qeverinë ruse për të punuar për interesat jetësore me të. Dhe ne nuk mund të përballojmë një ringjallje të pasioneve të Luftës së Ftohtë që do të diskreditonte ata që kërkonin të ulnin tensionet. Përpjekjet për të kufizuar debatin mund të jenë një dëmtim për sigurinë e vendit tonë.
Si redaktore e Nation, një revistë me një histori të gjatë të miratimit të pikëpamjeve alternative dhe qëndrimeve jopopullore, veçanërisht në çështjet e luftës dhe paqes, besoj se është e rëndësishme të sfidosh mençurinë konvencionale, të nxisësh debatin jo policor dhe të kundërshtosh forcat që përgënjeshtrojnë ata që mbrojnë dhe kërkojnë marrëdhënie më të mira. Dhe ndërsa argumenton se si Shtetet e Bashkuara dhe Rusia kanë interesa serioze në mbajtjen e një marrëdhënie pune, mund të mos jetë diçka popullore, por ajo gjithashtu nuk është radikale. Është thjesht realizëm i kthjellët./The Washington Post – Lexo.al/
