Evropa s’duhet ta trajtojë Britaninë si një të arratisur nga burgu, por si një bashkatdhetare të mundshme. Dhe SHBA-ja ka një rol të rëndësishëm për të luajtur në këtë rast

Nga Henri A. Kisinger

Furia e komenteve mbi vendimin e Britanisë për të lënë Evropën institucionale, e ka përshkruar ngjarjen epokale kryesisht me fjalorin e fatkeqësive. Megjithatë, ajo që duhet të karakterizojë burrat e shtetit në këtë rast s’duhet të jetë ankthi apo revanshi; përkundrazi lipset të jetë shndërrimi i ngërçit në mundësi. Ndikimi i referendimit britanik është kaq i thellë, sepse emocionet që ai reflekton nuk kufizohen vetëm në Britani apo edhe në Evropë.

Reagimi popullor i institucioneve të Bashkimit Evropian (sikurse pasqyrohet në sondazhet e opinionit publik) është i krahasueshëm në shumicën e vendeve të mëdha, veçanërisht Francës dhe Spanjës. Qasja multilaterale e bazuar tek kufijtë të hapur ndaj tregtisë dhe lëvizjes së popujve, është duke u sfiduar gjithnjë e më shumë, dhe tashmë një akt i demokracisë së drejtpërdrejtë që synonte të riafirmonte statuskuonë, ka dhënë një vendim të mallkuar.

Sado sfiduese mund të jetë kjo shprehje e ndjenjës popullore …