Sepse jeta më ka bërë të kuptoj dhuratën e çmuar të kohës dhe nuk kam ndërmend ta humbas atë
Sapo kam mbushur 50 vjeç dhe kam kaq shumë gjëra për të thënë, sepse nëse është e vërtetë që jeta nuk më ka bërë asnjë zbritje, është po aq e vërtetë që kam mësuar të marr të gjithë bukurinë që qëndron pas çdo ngjarjeje të pritshme, pas çdo pengese.
Mund të them, pa hezitim, se kam të njëjtën frymë që më dalloi kur isha një vajzë e re, me sytë drejt qiellit për të ëndërruar dhe krahë të mëdhenj për të fluturuar. Por vetëdija se kush jam dhe çfarë dua është krejtësisht e ndryshme tani.
Sepse në moshën time, sot, kam të njëjtën dëshirë për të dashur, për të jetuar dhe për të fluturuar siç kisha atëherë, por jam e kujdesshme që të mos përsëris gabimet e së shkuarës. Do të kthehesha? Jo, sepse jam shumë e lumtur, kam mësuar shumë nga gabimet e mia dhe nga ato të të tjerëve, dhe tani e di që jeta ime sot nuk është asgjë më shumë se shuma e të gjitha përvojave të mia, të mira dhe të dhimbshme. Dhe nuk pendohem për asgjë, sepse gjithçka që ka qenë më ka çuar të jem personi që jam sot.
Dhe nuk ishte gjithmonë kështu, vite më parë isha e humbur në keqardhje, mendoja për zgjedhjet që bëja, njerëzit që takova dhe njerëzit që i lashë, derisa kuptova se gjithçka vjen në kohën e duhur.
Sot, për shembull, e di shumë mirë me kë dua të rrethohem. E kuptova që nuk kam nevojë të kem një tufë, se thënia “më mirë vetëm sesa e shoqëruar keq” është më e vërtetë se çdo e vërtetë e zbuluar. Kam mësuar të vlerësoj shoqërinë time dhe atë të disa njerëzve të zgjedhur që nuk shikojnë vetëm interesat e tyre. E kuptova që familja është ajo që ne ndërtojmë, ajo që zgjedhim dhe ajo që qëndron me ne në momentet më të errëta.
Po në lidhje me dashurinë? Unë kam dashur aq shumë në jetën time dhe e kam bërë pa kufi dhe pa kushte, nuk jam penduar kurrë për këtë, por sot gjërat kanë ndryshuar sepse nuk do ta humbas më kurrë kohën time pas burrave që nuk e dinë se çfarë duan, aq më pak do të kënaqem me thërrimet sepse e dini çfarë? Në moshën 50 vjeç kuptova se sa vlej.
Mësova se nuk mund të luftosh gjithmonë për të ndryshuar botën dhe njerëzit dhe se disa gjëra thjesht duhet të lihen. Se ju duhet të zgjidhni me kujdes me kë do të ndani kohën tuaj, sepse kjo është dhurata më e çmuar që jeta na ka bërë.
Në moshën 50 vjeç kuptova që mirëqenia ime dhe lumturia ime janë në radhë të parë dhe nuk ka asgjë më të çmuar se dashuria për veten.
