Jo. Edhe me koston që të dukem naive. Shumë e dobët, jo shumë e vendosur. Nuk pendohem. Nuk pendohem që jam e mirë me njerëzit e këqij, sepse të gjithë ofrojnë atë që kanë në zemrat e tyre. Një frazë e bukur nga Dalai Lama thotë: “Ji I mirë kur është e mundur. Dhe mos harro se është gjithmonë e mundur”.
Mirësia nuk është dorëzim, nuk është humbje përballë atyre që ofendojnë në mënyrë sipërfaqësore dhe i trajtojnë të tjerët me përçmim.
Sa herë kemi dëgjuar një mik apo person i afërt të thotë: “Por, si mund të vazhdosh të jesh e sjellshme me ata që të lëndojnë? Nëse do të isha unë, do ia kisha treguar qejfin prej kohësh”.
Nëse e mendon, mirësia nuk është diçka që shkon jashtë stilit.
Nëse një person e përjeton atë si pjesë të vetvetes, ai nuk duhet të ndihet në siklet. Së bashku me arsimin, është një komponent i karakterit të një personi.
Dhe, për këtë, ajo nuk duhet të na bëjë të turpërohemi, ose të ngatërrohet me sjelljen apo pamundësinë për të shpallur arsyet e tua.
Eshtë e vërtetë që jetojmë në një epokë në të cilën kushdo që bërtet me zë të lartë gjithmonë duket se ka të drejtë, kushdo që përfiton nga të tjerët, duket si i zgjuar. Por secili nga ne është i aftë të jetojë dhe të lidhet me të tjerët ashtu siç është krijuar, për atë që ndiejmë brenda.
Të kesh mëri, të mendosh hakmarrjen, këto nuk janë mënyrat më të mira për të qenë të drejtë. Në të vërtetë, ato shpesh kontribuojnë vetëm në gjenerimin e ndjenjave negative.
Mirësia, në këtë kuptim, është me të vërtetë mburoja më e rëndësishme që mund të veshim.
Nuk pendohem që jam e mirë me njerëzit e këqij.
Kjo parandalon që zemra jonë të humbasë midis negativitetit dhe zemërimit dhe, falë kësaj, na lejon të mos mbërthehemi në situata të trazuara.
Mirësia është burimi më i fuqishëm për të mos humbur kontrollin. Eshtë një burim që duhet të ruhet dhe mbahet si diçka unike.
Jo, nuk pendohem që jam e mirë me njerëzit e këqij. Mos u pendoni.
Pra, kurrë mos dyshoni se ky është qëndrimi i duhur për t’u mbajtur. Asnjëherë mos dyshoni në forcën e karakterit tuaj, veçanërisht kur shpreheni pa zemërim dhe pa e humbur vetëkontrollin.
Forca e vërtetë nuk ka nevojë të bërtasë ose, më keq akoma, të godasë nga pas shpine.
Mund të manifestohet me një buzëqeshje dhe dashamirësi. Ato janë armë të rafinuara, sepse parandalojnë që kundërshtari të luajë në fushën e vet.
Dhe ato lejojnë secilin të ruajë të paprekur dinjitetin dhe humorin e mirë. Dhe atë që kemi në zemrën tonë. / bota.al
