Të paktën që prej kohës së grekëve, historia është shkruajtur nga fitimtarët. Ka ndodhur relativisht vonë që, e ashtuquajtura “historia nga poshtë” ka sfiduar historitë e fitimtarëve, me rrëfime alternative për “humbësit”, ata popuj dhe vende që përgjithësisht konsiderohen se nuk vlen të përmenden… Ishte një botë që, një ditë sundohej prej venecianëve, dhe ditën tjetër prej otomanëve…

Tradicionalisht, historia e Europës dhe Mesdheut të shekullit 16 është rrëfyer sipas trashëgimisë intelektuale greko-romake, që do të thoshte se shumica e studiuesve që kuptonin greqishten dhe latinishten, e kuptonin Rilindjen sikur fillonte diku në perëndim të Stambollit (ose Kostandinopojës) në shekullin 15, dhe përfundonte në Anglinë e Tudorëve në fillim të shekullit 16. Vende si territoret otomane në Europën Lindore, duke përfshirë Shqipërinë, thjeshtë nuk konsideroheshin me interes, por as studiuesit nuk ishin të pajisur për të kuptuar minierën e materialeve arkivorë që këta vende mbanin…

[real3dflipbook id=”526″]