Janë ditë kaosi në Uashingtonin e Donald Trumpit. Presidenti poston në Tuiter, paralajmëron, tërhiqet, kërcënon, fyen. Dhe fut në rreth vicioz Kongresin, mediat, qeveritë aleate. Të mërkurën më 11 prill, për shembull: kongresmenët republikanë fillimisht kishin lëvduar ‘burrin e shtetit” që kishte vendosur të ndëshkonte Bashar al Assadin. Por menjëherë u futën në alarm, sepse po ky “burrë shteti” do të donte të shkarkonte super prokurorin Robert Mueller, duke hapur një krizë kushtetuese të paprecedentë.
Por jeta publike e “The Donald” është tashmë një zgjatim i jetës private. Siç premton ta konfirmojë libri që pritet të dalë i James Comeyt, drejtori i FB që Trumpi e dëboi në maj të 2017-ës. Shtypi amerikan dje ka botuar disa pjesë. Për superpolicin amerikan, udhëheqësi i vendit është një “figurë imorale, si një bos mafioz, një personazh tërësisht i shkëputur nga e vërteta, që dominohet prej egos”.
Libri përmban një sërë episodesh. Për shembull rrëfen se si presidenti i kërkoi Comeyt që të hetojë jo ndërhyrjet e Moskës, por zërat mbi marrëdhëniet e tij me prostituta ruse. Donte t’i tregonte bashkëshortes, Melania, se këto ishin akuza të gënjeshtërta.
Donald Trump fabrikon vazhdimisht konfuzion, të cilit i shtohet edhe ai që vjen nga e shkuara. Hetimi i Mueller mbi Russiagate është një fshesë me korrent gjithnjë e më e fryrë. Së fundmi ka thithur letrat e sekuestruara Michael Cohenit, avokat dhe ruajtës i sekreteve të Trumpit: marrëdhëniet me pornostare dhe modele, transaksionet e biznesit dhe ndoshta, edhe llogaritë e vërteta financiare të grupit, taksat dhe borxhet.
Udhëheqësi një ditë premton që të dëbojë të gjithë nga Departamenti i Drejtësisë; një ditë tjetër shfaqet i disponueshëm për të bashkëpunuar me prokurorin e tij. Në të njëjtën kohë përpiqet të ndreqë marrëdhënien me Melanian: gjatë pushimeve të Pashkëve në vendpushimin e Mar-a-Lagos ka darkuar dy herë vetëm me të shoqen. Një rekord, thonë.
Vitin e kaluar, pikërisht në këtë kohë, “Uashington Post” botoi një karikaturë që ka mbetur e pakalueshme. Trumpi sapo është kthyer nga udhëtimi në Arabinë Saudite: bankete dhe vallja e shpatave. Tani është ulur në Zyrën Ovale, ndërkohë që vërvit kordhën e kujtimeve duke shkatërruar gjithçka.
E vështirë të thuash nëse ndjek me vetëdije “strategjinë e kaosit”, apo që thjesht nuk di të bëjë gjë tjetër. Rezultati, sido që të jetë, nuk ndryshon. Disa javë më parë, një funksionar rrëfente për Corriere della Sera: “E gjithë administrata e nis ditën me postimet e tij në Tuiter. Por praktikisht askush nuk i konsideron urdhëra ekzekutivë. Më shumë i shohim si pikënisje”.
Eshtë skema që po adopton shefi i kabinetit, gjenerali John Kelly. Nis me një të shtënë, një hiperbolë trumpiane, dhe avash-avash mbërrihet në një zgjidhje më të pajtueshme me standartet e qeverisjes. Problemi është se filtrat bllokohen shpejt. Trumpi nuk e duron dot mbikëqyrjen. “Ai do që të menaxhojë, jo që të menaxhohet”, ka thënë për CNN Roger Stone, lobist konservator, mentor të paktën prej tridhjetë vitesh i ndërtuesit njujorkez.
Tani është momenti i “kabinetit të luftës”, me ish ambasadorin në OKB John Bolton, këshilltar për sigurinë kombëtare dhe Mike Pompeo drejt postit të Sekretarit të Shtetit, i cili dje u paraqit në Senat për dëgjesën e konfirmimit, me këto fjalë: “Lufta është burimi i fundit”.
Bolton që tani ka hyrë në rrugën e përplasjes me Sekretarin e Mbrojtjes, James Mattis. Por do të shohim, është vetëm fillimi i revolucionit të radhës. Edhe fëmijët e presidentit janë të shastisur. Në kulmin e krizës siriane, Trumpi dërgoi të bijën Ivanka, teorikisht këshilltare e parë, dhe bashkëshortin e saj Jared Kushner, për të zgjidhur konfliktet në Lindjen e Mesme në … Peru. Do i bëjnë shoqëri zëvendës presidentit Mike Pence, në samitin e kotë të Amerikave. / Corriere della Sera – Bota.al
