Zonat e trurit që merren me dekodimin e simboleve të shkrimit nuk funksionojnë mirë gjatë gjumit.
Nëse jo plotësisht e pamundur, është shumë e vështirë të lexosh gjatë një ëndrre. Për shkak të natyrës abstrakte të botës onirike, shumica prej nesh e kanë të vështirë të përdorin gjuhën në mënyrë të qëndrueshme dhe logjike. Edhe nëse arrijmë të lexojmë diçka, nuk mund ta rilexojmë të njëjtin tekst dy herë me të njëjtin përmbajtje: fjalët do të duken të ndryshuara, të çrregullta ose të pakuptueshme (i njëjti fenomen ndodh edhe kur përpiqemi të lexojmë orën në ëndërr).
Ky është në fakt një nga testet më të zakonshme të realitetit (Reality Check), që përdoren për të kuptuar nëse po ëndërrojmë apo jo, dhe ndonjëherë për ta shndërruar ëndrrën në “ëndërr të vetëdijshme” (lucide), në të cilën e dimë se po ëndërrojmë.
Një iluzion, jo një lexim i vërtetë
Në përfundim, në ëndrra mund të kemi iluzionin se po lexojmë, por leximi i vërtetë, ashtu siç e përjetojmë në gjendje zgjuar, është shumë i vështirë. Kjo ndodh sepse gjatë gjumit zonat e trurit që përpunojnë shkrimin, si zona e Wernicke-s dhe korteksi vizual, nuk bashkëveprojnë në mënyrë të koordinuar siç ndodh kur jemi zgjuar.
Në thelb, në ëndrra truri krijon iluzionin e kuptimit, por pa përpunimin e vërtetë gjuhësor: një lexues pa libër, një mendje që shpik fjalë në ajër. / bota.al
