Tek “Republika”, Platoni kishte krahasuar strukturën e qytetit, me shpirtin njerëzor. Nikolo Makiaveli e kishte udhëzuar princin që të mësonte të përdorte, sipas rastit, forcën e luanit dhe inteligjencën e dhelprës. Në modernizëm pastaj qarkulloi gjerësisht imazhi i “makinerisë së shtetit”; derisa në vitet ’70 të shekullit XX-të, filozofi Robert Nozik, teoriceni ekstrem i libertarianizmit, argumentoi se shteti duhet të veprojë si një “rojtar nate”…

Ajo mund të ndriçojë një concept, që përndryshe do të ishte shumë i errët. Mund të zgjidhë një problem të ndërlikuar. Mundet të zbulojë një aspekt vendimtar, deri në atë moment të lënë pas dore, të një çështje të rëndësishme. Metafora mund të komunikojë atë, që një fjalim i zakonshëm shpesh mund ta fshehë. Në terma më radikalë: metafora, më shumë sesa thjesht një figurë e fjalës, është një formë mendimi…

[real3dflipbook id=”498″]