Argjentinasit kane dy pasione absolute: futbollin dhe dhunën. Edhe më shumë se në Brazilin fqinjë. Argjentinasit hanë futboll, pijnë futboll, jetojnë në futboll
Në këtë drejtim, Buenos Aires është një fuçi barruti e lojes me kembe. Qyteti ka jo më pak se dhjetë klube profesionale – dhe secili prej tyre ka një grup përkrahës super fanatik dhe gjithashtu super të dhunshëm. Dy gazetarë të BBC-së shkruan një libër për të. Një pjese nga ai artikull eshte cituar me poshte.
Gjaku i rrafshët rrjedh rregullisht nëpër rrugët e Buenos Aires. Dhe jo vetëm gjakderdhje. Që nga grushti ushtarak i vitit 1943, vendi ka qenë në të vërtetë skena e dhunës politike. Kupa Botërore e vitit 1978 u shpërnda ne diktatur me duar të kuq të errët. Jane te pakta vende ku të drejtat e njeriut janë shkelur sistematikisht si në Argjentinë. Tortura, ekzekutime, zhdukje, arrestime: të gjitha ndodhën. Lista eshte shume e gjatë. Ata që guxuan të hapnin gojën e tyre u zhdukën nga vendi i ngjarjes.
Dhuna dhe agresioni janë ne gjakun e cdo argjentinasi. Përziejni kete predispozicion natyror ndaj dhunës me fanatizmin e futbollit dhe keni një koktej vdekjeprurës. Zyrtarisht ka 250 vetë të vrarë në Argjentinë për shkak të dhunës në futboll. Por ky është numri zyrtar. Sa është me të vërtetë, askush nuk e di me saktesi. Dhuna e parë ne futbollin Argjentinas daton në vitin 1916, jo më pak se viti kur ushtarët anglezë dhe gjermanë morën një armëpushim gjatë Luftës së Parë Botërore për të luajtur së bashku një lojë futbolli. Një ndeshje mes Argjentinës dhe Uruguajit duhej të ndalej sepse kishte shumë luftime në tribuna. I pari i vdekur ra në 1939, gjatë një ndeshje mes Boca dhe Lanus. Një incident në fushën e lojes ku u përfshinë tifozë të të dy ekipeve, çoi në një katrahur te vertete, në të cilin një oficer policie, nxori pistoletën e tij të shërbimit dhe gjuajti disa të shtëna. Dy tifoze u goditën dhe vdiqën në vend.
Barras Bravas
Vetëm në fund të viteve 1950 filloi organizimi i grupeve mbështetës huliganë. Emri i grupimit është Barras Bravas, që do të thotë po aq ‘bandat e guximshme’. Dhe ata kanë ndikim në largësi, përtej stadiumeve. Shumë shpesh edhe lojtaret shnderohen huligane në fushë. Pra edhe lojtarët shpesh nuk lënë të paeksploruar, kur është fjala për dhunën. Në Kupën e Botës 1966, Anglia mundi 1-0 Argjentinën. Pasojat: ata u mblodhën rreth gjyqtarit dhe u përpoqën të sulmonin dhomën e veshjes angleze. Një forcë policore duhet të përdorej për të mbrojtur lojtarët.
Një vit më vonë, kur Celtic luajti për Kupën e Botës kundër Racing Club, jo më pak se gjashtë lojtare u larguan nga fusha me kartona te kuq. I fundit qe morri të kuqe ishte Schot Bertie Auld, por ai thjeshtë refuzoi të largohej nga fusha … dhe u lejua të vazhdonte të luante! Në 1971 Boca Juniors luajti kundër Sporting Cristal nga Peru. Në atë ndeshje, jo më pak se nëntëmbëdhjetë lojtare u larguan nga fusha e lojes, po ashtu kishte edhe arrestime.
Në Argjentinë gjithçka është e përqendruar në Buenos Aires, kështu që ne vendosëm të qëndrojmë në qytet. Së bashku me një tifoz të Independiente, do të shkonim në ndeshjen e Independiente-Racing Club. Kështu që ne mund të hynim mbrenda në të. Ne u beme si mysafirë të Djajve të Kuq, thelbi i klubit në shtëpi, i cili do të siguronte gjithashtu sigurinë tonë. Në mesditë, katër orë para sinjalit të parë, kemi pasur një takim me Pablo Alvarez, me nofkën Bebote, ose ‘Big Baby’. Ne duhej të ishim atje pikërisht në mesditë, sepse ‘Big Baby’ kishte më shumë për të bërë pergatitjet e ndeshjes. Saktësisht ne raportuam ne kohe reale në Estadio Libertadores de America, shtëpi e Independiente. E ndërtuar në vitin 1928 dhe lloji që nuk shihni më ne stadiumet evropiane: stalla të mëdha prej betoni dhe gardhe me tela me gjemba. Midis fushës dhe tribunës ishte një kanal ku ndodheshin mbetje të pista. A ka përfunduar ndonjëherë kanalizimi këtu? Asnjë ide, por ishte e sigurt se asnjë mbështetës nuk do të guxonte të hynte në të.
Në vitin 1997, gjatë Independiente kundër Racing, një thikë u hodh tek portieri nga tribuna e Djajve të Kuq. Kjo çoi në krisje mardheniesh. Tre muaj më vonë, kur Racing dhe River Plate u përballën me njëri-tjetrin, Waldo Rodriguez, një anëtar i spikatur i Racing Stone, divizioni huligan i Racing Club, humbi jetën. U tha gjerësisht se kjo ishte puna e tifozëve të Independiente. Në prill të vitit 1999, Hoolies nga Racing dhe Gimnesia mbajtën një marshim të qetë protestues për të shprehur pakënaqësinë e tyre ndaj një numri vendimesh arbitrare. Marshimi u sulmua nga Djaj të Kuq dhe shtatë vetë u plagosën rëndë. Dhe njëri u qëllua per vdekje. Në vitet e mëvonshme plagosje plumbash do të ndodhin më shpesh në derbin e Independiente-Racing. Dhe pas ndeshjes Racing-Belgrano, një tifoz i Racing morri më pak se shtatëmbëdhjetë goditje. Ai vdiq në vend – dhe holiganet e Independiente ishin atje. Dhe se fundmi ishte kryendeshja finale e Kupes Libertadore 2018 midis rivaleve historike Boca Junior – River Plate. Ndeshja duhet te luhej në evrope per shkake te trazirave. Edhe aty ishte dhuna e ushtruar ndaj autobuzit te Bocas. Dhe gjithcka tjeter mbetet histori…por nuk ka per tu ndalur asnjehere aty.
Burimi: Rewu.nl (Përgatiti Kristo Q.) / bota.al
