Çfarë ndodhi me thjeshtësinë? Të gjithë dukemi të vendosur në një skenë dhe të gjithë ndihemi të detyruar të bëjmë një shfaqje.
(Charles Bukowski)
Rrofshin njerëzit e thjeshtë, ata spontanë dhe autentikë, ata që tregojnë veten e tyre për atë që janë pa hile dhe pa gënjeshtra. Ata janë njerëzit me të cilët duhet të rrethohemi në jetë, të njëjtët që nuk kanë frikë të na qortojnë nëse bëjmë një gabim, por që kurrë nuk dinë të gënjejnë. Ata që arrijnë të gëzohen me të njëjtën vërtetësi që i përket fëmijëve edhe për një ngjarje të lumtur që nuk i prek ata në vetën e parë. Sepse njerëzit e thjeshtë, nëse të duan, e bëjnë me gjithë zemër.
Me to nuk kemi nevojë të veshim rroba firmato, të mbajmë makijazh perfekt, të përdorim filtra, realë dhe virtualë, kaq të dashur për shoqërinë moderne. Sepse njerëzit e thjeshtë na bëjnë të ndihemi të qetë, madje edhe me flokë të pakrehur, madje edhe me ato rrathë të errët të dukshëm që dëshmojnë për netët pa gjumë dhe lodhjen.
Ata janë të interesuar të dinë se si jemi, çfarë na mban zgjuar natën, ata duan të dinë nëse jemi të lumtur dhe nëse kemi ndaluar së ndjekuri ëndrrat tona, sepse në atë moment ata do të zemëroheshin dhe do të bënin gjithçka për të na ndihmuar dhe mbështetur, për të rikthyer në fytyrën tonë një buzëqeshje.
Në fund të fundit, kjo është ajo që ka vërtet rëndësi për këta njerëz: një buzëqeshje e vërtetë dhe e sinqertë, një vështrim autentik që nuk mund të gënjejë, një marrëdhënie unike dhe e rrallë që kalon nëpër pengesat dhe ngjarjet e papritura të jetës dhe që mbetet e pastër, ndërsa e gjithë bota përreth po lufton të gënjejë në kërkim të përsosmërisë.
Por njerëzit e thjeshtë i duan papërsosmëritë dhe i bëjnë ato një kalë të vërtetë pune. Ata janë të njëjtët që entuziazmohen për një kafe të thjeshtë, apo edhe duke shkuar në supermarket së bashku, sepse me të vërtetë nuk u interesojnë restorantet e mrekullueshëm ose vendet më të bukura, ajo që ka vërtet rëndësi është shoqëria.
E vërteta është se njerëzit e thjeshtë kanë një dritë brenda, aq të pastër dhe aq të fortë, saqë prek drejtpërdrejt shpirtin tonë dhe e ndriçon atë si një reflektim. Kjo është arsyeja pse ne të gjithë duhet të rrethojmë veten me njerëz të tillë.
