Nga Sajad Abedi
Aktet e përhapura të përhapura terroriste, dhe ngjarjet katastrofike të vitit 2016 në Evropë, kanë zbuluar qasje të reja të grupimeve ekstremiste dhe radikale, të cilat kanë shkaktuar frikë në mesin e perëndimorëve. Hetimi i akteve shkatërrimtare të 2 viteve të fundit, ka treguar se operacione të tilla terroriste, janë bazuar në qasje të rrjetëzuara dhe të koordinuara.
Pra, celulat terroriste i kryejnë operacionet e tyre destruktive, bazuar në një plan të përbashkët të koordinuar. Në rrethana të tilla, është e mundur të vëzhgohen sjellje të tilla, duke pasur parasysh familjaritetin e rojeve të sigurisë dhe agjencive të inteligjencës në Evropë, por është e vështirë të ndryshohen qasjet për monitorimin e veprimeve të tilla si ato të vitit të kaluar.
Në vend se të marrin masa kolektive, terroristët përdorin mjetet e veprimeve destruktive në mënyrat e tyre të reja. Në një situatë të tillë, një person vret në vende publike, në vend se të komunikojë me mbështetësit ose anëtarët e rrymave terroriste si ISIS-it. Për një qasje të tillë bëhen përgjegjës ngjarje si Kryqëzata Naziste Franceze, ose tubimi i njerëzve në Gjermani.
Natyrisht, përdorimi i metodave të tilla, dhe përdorimi i automjeteve të transportit publik, madje edhe shkopinjve dhe pajisjeve të ndryshme, u ka krijuar shumë vështirësi agjencive të sigurisë dhe atyre të inteligjencës në zbulimin e elementëve kriminalë.
Dëshmitë sugjerojnë se në qasjet e reja, ISIS-i po tenton të përdorë çdo mjet për të arritur qëllimet e tij, dhe është e natyrshme që në rrethana të tilla, koncepti i sigurisë në Evropë të ketë pësuar një ndryshim. Nga një perspektivë tjetër, përdorimi i praktikave të tilla, tregon se Shteti Islamik është duke synuar të përdorë çdo mjet për të dëshmuar fuqinë e tij.
Xhihadistët urdhërojnë që rekrutët të mos jenë të detyruar domosdoshmërisht të udhëtojnë për diku tjetër. Por agjentët proactive, mund t‘i orientojnë lëvizjet e tyre subversive në të njëjtin vend. Faktet tregojnë se “ujqërit e vetmuar” që përdoren nga grupet terroriste të ISIS, bazohen tek nxitja e kësaj kauze.
ISIS përpiqet gjithnjë të organizojnë njerëz nga të gjitha cepat e botës, për të kryer akte terroriste. Ata njihen si “ujqër të vetmar” për shkak të natyrës së izolimit dhe frustrimit psikologjik. Kjo është arsyeja se përse, ky grup konsiderohet aktualisht si organizata terroriste më e rrezikshme në botë.
Në situatën aktuale, edhe pse mundësia e përmbysjes dhe mposhtjes së ISIS-it në rajon dhe eliminimi i rrezikut të formimit të një Emirati Islamik të Irakut dhe Shamalit, duket i mundshëm, është e rëndësishme të kuptohet se grupimet e ndryshme, përfshirë ISIS-in dhe terroristët e organizuar grupe, bazohen tek një ideologji e caktuar.
Duket se në një rast të tillë, shpërbërja e organizatës nuk do të zhdukë idetë e ISIS-it, por ata që kanë një formim të tillë, do të ngrenë rrjete nëntokësore, dhe do të vazhdojnë operacionet e tyre terroriste. Ndërsa politika e rreme e Perëndimit për përdorimin e dyfishtë të terrorizmit kundër zhvillimeve në rajon, veçanërisht në Irak, Jemen, Siri dhe Libi, është një kontribues i madh për terrorizmin, emigrimin e qytetarëve nga vende të ndryshme në Evropë nga Siria, dhe rikthimin e terroristët perëndimorë në Evropë.
Sot, më shumë se çdo vend tjetër Evropa është objekt i sulmeve të ISIS-it, unioni që në zhvillimet në Siri mori pozicionet më të forta në mbështetje të grupeve të armatosura të papërgjegjshme, dhe disa grupeve terroriste. Ne jemi tashmë dëshmitarë të një uniteti të pashenjtë midis rrymave dukshëm laike që pretendojnë lirine, me rryma radikale fashiste, dhe konsensusin e tyre mbi kufizimin e grupeve islamike dhe shtypjen e muslimanëve.
Në fakt, tani, Perëndimi nuk kapet vetëm pas incidenteve terroriste të ISIS, por gjithashtu kërcënohet nga njerëz ekstremistë të djathtë, që janë zotuar të ndalin hyrjen e myslimanëve në vendet e tyre, për shkak të islamofobisë. Të njëjtët grupime, që i kanë trajtuar azilkërkuesit, si parulla me synim fitimin e zgjehdjeve.
Nga njëra anë, janë jo-muslimanët që kryejnë akte terrorizmi në bazë të besimeve personale apo edhe fetare, dhe që perëndimorët i shohin si dishepuj. Nga ana tjetër është çdo mysliman që i nënshtrohet propagandës së bazuar tek idetë jo-islamike dhe jo-fetare të Shtetit Islamik. Dhe ekziston një rreth i ngushtë myslimanësh, që thotë se veprimet terroriste se rrjedhin nga mësimet kuranore.
Së bashku me këtë, duhet të theksohet se Perëndimi është plotësisht i vetëdijshëm për rolin e Arabisë Saudite në mbështetjen aktuale të terrorizmit. Provat flasin qartë për mbështetjen financiare dhe shpirtërore të vendit për selefistët xhihadistë që nga vitit 2001 dhe Sefelistët Tekfirë që nga viti 2011.
Kjo pohohet edhe në një raport 28-faqësh i Senatit Amerikan. Megjithatë, nuk bëhet asnjë përpjekje nga vendet perëndimore për të ushtruar presion mbi Arabinë Saudite, apo për të ndryshuar marrëdhëniet politike, ushtarake dhe ekonomike me vendin.
Në fillim të formimit të ISIS-it, Perëndimi shpresonte që me shkuarjen e islamistëve radikalë në Siri dhe Irak, dhe me shfaqjen e konflikteve mes vendeve islamike, detyra e Tekfiristëve do të ishte plotësisht e përcaktuar, dhe vendet e rajonit do të të përfshiheshin në konfliktet fisnore. Natyrisht, në Perëndim u mendua naivisht se pasiguria e rajonit do të ofronte një platformë për islamizmin, dhe siguronte praninë e tyre më aktive në Lindjen e Mesme dhe në Azinë Perëndimore. Por më pas pamë që kjo u kthye në bumerng për Perëndimin dhe solli ISIS-in në zemër të Evropës.
Natyrisht, jo të gjitha sulmet terroriste në Evropë, mund t’i atribuohen organizimit të ISIS-it. Dhe duket se premisa themelore e terroristëve, bazohet kryesisht tek mendimi dhe arsyetimi i tyre, si për shembull problemet familjare dhe mendore, mbi veprimet subversive.
Megjithatë, ISIS-i përdor të gjitha kapacitetet e saj mediatike, për të përfituar nga këto veprime, dhe është përpjekur ta zmadhojë aftësitë e saj operacionale, duke caktuar si përgjegjës individë që ndonjëherë kanë vdekur si pasojë e veprimeve terroriste dhe sulmeve vetëvrasëse.
Nga ana tjetër, terrorizmi duhet të shihet si një çështje globale, dhe në të njëjtën kohë duhet të theksohet se politika e jashtme e disa vendeve dhe ndërhyrja e tyre në punët e vendeve të tjera, është një nga faktorët e shfaqjes dhe përhapjes së terrorizmit. Këto vende, duhet të rishikojnë politikat e tyre, për të garantuar një bazë realiste për eliminimin e terrorizmit.
“moderndiplomacy.eu” – bota.al
