“Nëqoftëse do të synojmë qëllimisht për ta varfëruar Europën qëndrore, hakmarrja – guxoj të parashikoj – nuk do të vonojë. Atëhere asgjë nuk mund ta vonojë gjatë këtë luftë civile midis forcave të reagimit dhe konvulsioneve të dëshpëruara të revolucionit, respektivisht së cilës tmerret e luftës së kaluar gjermane do të zhduken në hiç”
“Nuk mund të kthehet prapa ora. Nuk mund të çohet Europa qëndrore në vitin 1870 pa krijuar në strukturën europiane tensione të tilla dhe të shpërthejë forca të tilla njerëzore dhe shpirtërore sa për të shkatërruar, duke tejkaluar kufij e racam jo vetëm ne dhe “garancitë” tona, por edhe institucionet ekzistuese dhe rendin ekzistues të shoqërisë sonë”
“Pasojat ekonomike të paqes” meritojnë kështu që akoma sot të lexohet e të meditohet dhe jo vetëm si manifestimi i një force të jashtëzakonshme mendimi e kurajoje për të shprehur opinione pastërtisht kundërrrymë respektivisht idece predominuese, por edhe për një stil letrar me një gjallëri të habitshme. E dëshmojnë portretet që Keynes u kushton tri protagonistëve kryesorë të Konferencës, domethënë Clemenceau, Lloyd George dhe Wilson
