Kur marshohet në sinkron, si këta ushtarë koreano veriorë, armiku duket më pak kërcënues. E thotë Daniel Fessler, nga Universiteti i Kalifornisë, Los Anxhelos. Ka bërë të ecin vullnetarë me hapin e tyre normal ose në sinkron me një tjetër. “Pastaj”, thotë, “kanë vlerësuar masën e një burri të zemëruar, të cilit i shihnin vetëm fytyrën. Kush ka marshuar në sinkron e ka gjykuar më të shkurtër ose më pak muskuloz: me pak fjalë një kërcënim të vogël. Sinkronizimi sinjalizon edhe anëtarët e një grupi, ky sinjalizim është i motivuar, i koordinuar dhe i fortë”. /Bota.al
