I dashur baba, vendosa të huazoj fjalët e poezisë së mrekullueshme të Gabriele Corsit, sepse kështu ndihem pa ty
Thonë se marrëdhënia mes babait dhe vajzës është unike dhe e veçantë si ndoshta asgjë tjetër në botë. Thonë se gjithçka lind si me magji, si një shkëndijë, në shikim të parë, por që ndonjëherë, koha merr një rrjedhë të keqe, duke e komplikuar gjithçka.
Sepse është një marrëdhënie plot ndjenja, vendimtare dhe plot emocione dhe ndonjëherë duket e vështirë për t’u menaxhuar. Por për ne ishte ndryshe. Princi, i vetmi për mua, si dhe emblema e njeriut në univers, një princeshë, e brishtë dhe e bukur për t’u mbrojtur: ja çfarë ishim unë dhe ti, babi.
Më thanë se do të kishe ndikuar përgjithmonë në tërë jetën time, zgjedhjet e mia dhe marrëdhëniet e mia të dashurisë dhe e bëre. Dhe tani më duhet vetëm të them faleminderit për atë që ke qenë për mua, sepse duke parë veten tani mund të jem krenare vetëm për gruan që jam sot, sepse të ngjaj, babi.
Sepse ti më mësove të jem grua, por mbi të gjitha të jem e lirë. Më more për peshkim me vete, më mësove të shkelmoj dhe të mos kem frikë se mos bëhem me baltë apo të prish fustanin rozë që mami e kishte hekurosur me aq kujdes. Kurrë nuk më pengove të bëj ato gjëra “djaloshare”, sepse më nxite të jem vetvetja: e fortë, këmbëngulëse dhe madje edhe rebele nëse është e nevojshme.
Dhe gjithë ajo bashkëfajësi, admirim reciprok, inkurajim dhe dashuri, sot më mungon shumë dhe nuk jam gati të heq dorë. Dhe e vetmja gjë që dua tani babi, është të jem sërish vajza jote, si dikur, qoftë edhe për një ditë tjetër. Dhe ndërsa mendoj për ty, për ne, fjalët që do të doja të të thoja dhe të shkruaja më mungojnë. Ndaj vendosa t’i huazoj ato nga poezia e mrekullueshme e Gabriele Corsi, sepse kështu ndihem sot.
Më lër të bëhem sërish biri yt. Vetëm një herë. Vetëm një herë.
Pastaj do të të lë të shkosh.
Por edhe një herë, më lër të ndihem i sigurt. Më mbro nga bota.
Më lër të fle në ndenjësen e pasme. Ti jepi makinës. Se jam i trishtuar dhe i lodhur.
Dua që ti të më drejtosh, babi. Vendos muzikën që të pëlqen. E cila do të jetë ajo që do të më kënaqë kur të rritem.
Më lër të jem i vogël.
Ti mendo per mua.
Ti vendos për mua.
Më jep xhaketën, e cila më duket e madhe, sepse kam ftohtë. Më merr dhe më ço në shtrat se më ka zënë gjumi në divan. Më trego histori.
Dhe nëse je i lodhur, mos e bëj. Por mos u largo.
Unë dua të mbetem fëmijë përgjithmonë.
Më përqafo fort si pas një goli.
Ti ende fli, siç ke bërë, për një javë në një karrige pranë shtratit tim në spital.
Më qetëso.
Më përkëdhel kokën.
E di që vjen një moment për të gjithë, kur duhet të jesh baba për babanë tënd.
Por unë nuk dua.
Jo tani.
Unë dua të të shoh si një gjigant. Jo si një zog të vogël.
Mos shko babi.
Të lutem.
Më lër të bëhem sërish bir.
Më lër të jem djali yt përgjithmonë.
