Egjiptianët e lashtë, kishin një shumëllojshmëri mitesh e legjendash. Të gjithë ata fillonin me ujërat e trazuar dhe kaotik të Nun. Atum, erdhi në jetë dhe në vazhdim krijoji një mal, me qëllim që të kishte një vend ku të qëndronte. Nuk kishte bashkëshort dhe dispononte një Sy me të cilin mund të shikonte gjithçka. Lindi një djalë, me emrin Shu, i cili ishte perëndia e erës. Në vijim, ai lindi një vajzë, Tefnut, e cila ishte perëndesha e lagështisë. Roli i tyre ishte të krijonin një rend nga kaosi. Shu dhe Tefnut, krijuan Geb-in dhe Nut, që ishin homologët e Tokës dhe të Qiellit. Në fillim ata ishin të bashkuar dhe të njëjtë, por në vazhdim Geb e la Nut të ngrihet më lartë se ai. Gradualisht u krijua rendi kozmik, por Shu dhe Tefnut humbën në errësirën që kishte mbetur. Ndërsa Atum, nxori syrin e tij që shihte gjithçka dhe e dërgojë për t’i kërkuar. Kur Shu dhe Tefnut u kthyen për shkak të syrit, Atum u përlot nga gëzimi. Në vendin ku ranë lotët e Atum, mbinë njerëzit.
1 minute read
