Në një mbrëmje dimri, kur Napoleon Bonaparti braktisi mbretërinë e tij të vogël në ishullin e Elbës për aventurën më të guximshme dhe të pakuptimtë, në tryezë e tij qëndronte i hapur hapur një libër:”Historia e mbretërimit të perandorit Karlit V”; ishte njeriu që pasi kishte ndërtuar një perandori të madhe sa dy kontinente, u ndje i moshuar dhe shkoi të strehohej në një manastir.

Një fjali do të tërhiqte vëmendjen e atyre që do t’i hidhnin qoftë edhe një sy: “Të zbresësh vullnetarisht nga statusi më i lartë tek një formë varësie, të braktisësh zotërimin e autoritetit dhe jetosh i lumtur, duken përpjekje shumë të mëdha për shpirtin e një vdekatari”. Në fakt, Karli V ia doli, Napoleoni jo – edhe pse të dy vdiqën në moshë shumë të hershme…