Pothuajse një thënie popullore që pasqyron një të vërtetë të madhe që mund të shkaktojë një disavantazh dhe avantazh. Jeta shpërfaqet para syve tanë, realitetet, edhe kur janë relative, janë aty për t’u vlerësuar, për t’u jetuar, për t’i kuptuar ato dhe për të marrë vendime bazuar në to.
Mund të gjejmë shumë justifikime, shumë mjete që na pengojnë të shohim diçka, nuk jemi në gjendje, por zakonisht, mjafton ta dimë, siç e kemi parë, por nuk duam ta njohim sepse e dimë që nuk do të na bëjë mirë, se do të gjenerojë dhimbje, ankth, vetmi , e cila në sytë tanë selektivë do të ishte më mirë të shmangej.
Kur nuk jemi në gjendje të shohim, zakonisht vjen një pikë kur bie perdja dhe gjithçka shfaqet ashtu siç është. Kur kemi shmangur diçka për të cilën kemi patur dyshimin apo edhe sigurinë, vjen një moment kur bëhet e pamundur për ne që të vazhdojmë, ka një moment kur preferojmë çdo realitet të dhimbshëm në vend të një gënjeshtre të sofistikuar.
Dhe hapat që normalisht e gjejmë veten duke hedhur, përkojnë me fazat e një dueli, ku jemi ballë për ballë me zemërimin, me mohimin derisa të arrijmë pranimin.
Sidoqoftë, edhe kur shkakton dhimbje, jeta lë pas frytet e saj më të mira nga ajo që ndodh.
Eshtë normale që kalojmë rrugë që nuk na pëlqejnë, por ka një hendek të madh në hedhjen në zjarr të asaj që na pëlqen, atë që na mbush edhe në situata të vështira.
Pavarësisht se sa e dhimbshme është të pranosh një situatë, është më e dhimbshme të jetosh në mashtrim.
Jeta duhet të jetohet me besim, me sigurinë se do të jetë gjithmonë në favorin tonë, edhe kur mendojmë se nuk është ashtu. Prandaj mos mbyllni sytë dhe shikoni sa e bukur është jeta, përtej frikës dhe nevojës për të kontrolluar gjithçka. Jeta është e bukur ashtu siç është. / meb.al
