Epikurianizmi është një shkollë e mendimit që mëson ndjekjen e qetësisë dhe lirisë nga pozitat e dhimbjes dhe vuajtjeve, por mendimtarët e tij kryesorë gërrmuan edhe mbi problemet që ata shquan tek feja. Epikuri dhe studentët e tij, përshkruan idenë e tyre të një Zoti (apo zotave) që ka njëfarë ndikimi në çështjet njerëzore, dhe në këtë mënyrë u krijua paradoksi Epikurian.
Paradoksi është i njohur edhe si problemi i të keqes, dhe thotë se nëse Perëndia është i plotfuqishëm, ai duhet të jetë në gjendje të mposhtë çdo të keqe në botë. Përderisa e keqja ekziston në botë, ai ose ka vendosur të mos e mposhtë atë, ose s’mund ta bëjë dot. Kjo e vendos Zotin në një pozitë jo aq të fuqishme sa pretendohet, ose një qenie keqdashëse që është absolutisht në rregull me praninë e së keqes në botë. Për Epikurin, i vetmi shpjegim i arsyeshëm është se nuk ka asnjë Zot të gjithë-fuqishëm, të gjithë-pranishëm dhe dashamirës. /bota.al
