“Unë s’mund ta imagjinoj jetën pa punë, si vërtet të rehatshme” i shkruante psikanalisti i njohur Sigmund Frojd (1856-1939) një miku të tij në vitin 1910. Me gruan e tij, Marta, që e menaxhonte në mënyrë efikase shtëpinë- ajo hekuroste rrobat e Frojdit, zgjidhte shaminë që do të mbante, e madje vendoste pastën mbi furçën e dhëmbëve- themeluesi i psikoanalizës ishte në gjendje të ruante një përkushtim vetëm ndaj punën gjatë gjithë karrierës së tij të gjatë.
Frojdi ngrihej çdo ditë në orën 7, hante mëngjesin, shkurtonte mjekrën tek një berber, i cili thirrej në shtëpinë e tij përditë për këtë punë. Pastaj ai vizitonte pacientët e tij nga ora 8 deri në mesditë. Dreka, vakti kryesor i ditës, shtrohej thuajse përherë në orën 1.
Frojdi nuk ishte një degustator- ai nuk e pëlqente verën dhe mishin e pulës, ndërsa preferonte mishin e fortë të klasës së mesme, si atë të zier ose roston e viçit, por ai e shijonte ushqimin e tij dhe hante me një përqëndrim të qetë. Edhe pse një gjeni normal, Frojdi do të zhytej shpesh në mendimet e tij gjatë vakteve, ndërsa heshtja e tij ndonjëherë mund të vinte në siklet të ftuarit, që do të përpiqeshin të bënin ndonjë bisedë me anëtarët e tjerë të familjes.
Pas darke, Frojdi shkonte për një shëtitje rreth Ringstrasse të Vjenës. Sikurse kujton i biri Martin, ajo nuk ishte një shëtitje e ngeshme:”Im atë marshonte me një shpejtësi të frikshme”. Gjatë rrugës ai do të blinte shpesh puro, dhe mbledhur prova për botuesit e tij. Në orën 3 pasdite ai kishte konsultime në klinikë, të pasuara nga pacientët më analitike deri orën 9 të mbrëmjes.
Atëherë familja hante, dhe më pas Frojdi do të luante një lojë me letra me kunatën e tij ose do të dilte për një shëtitje me gruan e tij ose ndonjë nga vajzat, ku nganjëherë do të ndalej në ndonjë kafe për të lexuar gazetat. Pjesën tjetër e mbrëmjes e kalonte duke studiuar, lexuar, shkuar, dhe redaktuar materialet për revistat psikoanalitike, deri në orën 1 pas mesnate apo dhe më vonë.
Ditë e gjatë e punës e Frojdit zbutet nga dy lukse. Së pari, ishte puroja e tij të dashur, të cilën ai e tymoste vazhdimisht, duke shkuar nga më pak se 20, në 25 në ditë deri në fund te jetës së tij, pavarësisht paralajmërimeve të shumta nga mjekët dhe problemeve gjithnjë e më të tmerrshme shëndetësore që e shqetësuan vitet e fundit.
(Kur nipi i tij 17-vjeçar i refuzoi një cigare, Frojdi tha:”Djali im, pirja e duhanit është një nga kënaqësitë më të mëdha dhe më të lira në jetë, dhe nëse ju vendosni paraprakisht të mos pini duhan, unë vetëm mund të shpreh keqardhjen për ty”). Padyshim, po aq të rëndësishme, ishin pushimet vjetore të familjes gjatë 3 muajve të verës, të cilat ata i kalonin në lixha ose në ndonjë hotel nëpër male, duke mbledhur kërpudha dhe luleshtrydhe, si dhe peshkuar. / Bota.al
