Tek “Iliada”, Homeri përshkruan një krijesë “të pavdekshme, jo njerëzore, me kokë luani dhe trup dhie në fund me një bisht gjarpri, ndërsa përmes frymëmarrjes nxirte jashtë një flakë të tmerrshme zjarri. Kjo është Kimera, e bija e një gjysmë-gruaje dhe gjysmë-gjarpri Ekidna, e vrarë nga heroi Belerofonte. Por gjuha e saj flakëruese vazhdoi të digjet në varrin e saj.
Shkenca: Në rrugën Likiane në Turqinë e sotme, Alpinistët mund të vizitojnë Janartasin, sitin arkeologjik të flakëve të përjetshme të Kimera-s. Atje, metani del nga dhjetëra të çara në tokë. Gazi i ndezur ka qenë duke u djegur ndoshta për mijëvjeçarë, dhe marinarët e kanë përdorur prej kohësh si një far natyror. Miti ndoshta daton që me grekët dhe romakët e lashtë, duke filluar me bijtë e Hethit, thotë Mejxhër. Kimera hitite kishte 3 koka- një kokë kryesore njerëzore, një kokë luani nga përpara dhe një kokë gjarpri në fund të bishtit të saj./bota.al
