Herë pas herë ne ju sjellim në vëmendje mite, fabula, apo histori të shkurtra, pasi japin një mesazh me vlerë për këdo nga ne. Njësoj është edhe fabula më poshtë, e cila trajton historinë e njëgjarpri dhe të një xixëllonje, me autore, shkrimtaren italiane Mara Nini Façi.
“Siç e thotë legjenda, një gjarpër ndiqte vazhdimisht njëxixëllonjë për ta gllabëruar. Kjo histori vazhdonte prej ditësh, derisa në një moment xixëllonja u lodh dhe e ndali rrugëtimin e saj. U ndal përpara gjarprit dhe e pyeti: “A mund të të bëj tri pyetje?”.
Gjarpri iu përgjigj: “Edhe pse nuk jam mësuar t’i përgjigjem askujt, mund të m’i bësh pyetjet që ke. Në fund të fundit, kam për të të ngrënë”.
– “Pyetja numër një: A i përkas unë gjallesave, me të cilat ti ushqehesh?”, – e pyeti xixëllonja.
– “Jo”, – iu përgjigj gjarpri.
– “Pyetja numër dy: Të kam bërë ndonjë gjë të keqe?”, – e pyeti sërish xixëllonja.
– “Jo, asnjë”, – ia ktheu gjarpri sërish.
– “Pyetja numër tre: Nëse nuk të kam bërë keq, pse dëshiron tëmë hash?”, – e pyeti ajo e habitur.
– “Sepse nuk duroj dot të të shoh teksa shndrin”, i tha ai”.
Besoj se të gjithë e kuptoni moralin apo mesazhin e kësaj historie. Nuk duhet asnjëherë ta harrojmë, si dhe duhet ta kujtojmë përherë se çdokush nga ne e ka një dhunti. Secili nga ne është në gjendje të shndrijë si një xixëllonjë, për veten dhe sidomos për të tjerët. Do të ekzistojnë përherë ata si gjarpri (përfaqësuesit e së keqes dhe zilisë), të cilët do të përpiqen t’ia zbehin ndriçimin të tjerëve. E rëndësishme është të mos u kushtojmë rëndësi, por të vazhdojmë planet tona siç i mendojmëmë mirë, pa u demoralizuar nga fjalët apo veprimet e të tjerëve.
