Nga Philip delves Broughton *

Të inatosesh me francezët është shumë e lehtë: Nga trupvogli plot vese Napolon Bonaparti, tek ‘këmbë-bretkoca’, Presidenti Fransua Holond që sillej rrotull Parisit me një motor të vogël skuter, për të shkuar tek e dashura e tij. Ndoshta ne të gjithë jemi xhelozë pse francezët duket se marrin pak erë nga jeta, ndërsa pjesa tjetër prej nesh jo. Përveçse këtë ata e bëjnë vetëm për veten e tyre.

“Déclinisme”, filozofia e rënies, është një shkollë e tërë e mendimit francez. Është një kombinim i historisë, dorëzimit në Luftën e Dytë Botërore dhe fundit të Perandorisë. Filozofia franceze tashmë nuk është asgjë më shumë sesa një ngritje supesh përballë ekzistencës; ekonomia e saj është një pako e marrëveshjeve sindikaliste dhe mbrojtjes sociale; dhe në kulturën e saj, muzika e dobët Pop e ka uzurpuar Chanson-in.

Nga Marshalli Peten dhe Gjenerali De Gol, tek Zhan Po Sartri, Brixhit Bardoja dhe Fransua Miterani, nga Zhan Mone, tek Zhak Shiraku, Shtraus Kahni dhe Le Penët. Ja një “grafi” e personazheve më të spikatur…