Një profesor i filozofisë doli përpara klasës së tij me disa sende mbi tavolinë. Kur filloi mësimi, pa fjalë, mori një kavanoz shumë të madh dhe të boshatisur majonez dhe filloi ta mbushte me gurë, rreth 2 inç në diametër.
Më pas ai pyeti studentët nëse kavanozi ishte e plotë. Ata ranë dakord se ishte plot.
Profesori mori një kuti me guralecë dhe i hodhi në kavanoz. Ai e shkundi lehtë enën. Gurët, natyrisht, u futën në zonat e hapura midis gurëve të mëdhenj.
Pastaj profesori pyeti studentët përsëri nëse kavanozi ishte plot. Ata ranë dakord që ishte.
Profesori mori një kuti rëre dhe e hodhi në kavanoz. Natyrisht, rëra mbushi pjesët e e mbetura bosh në kavanoz.
Më pas profesori pyeti përsëri nëse kavanozi ishte plot. Studentët u përgjigjën njëzëri: “Po”.
“Tani,” tha profesori, “Unë dua që ju të pranoni se ky kavanoz përfaqëson jetën tuaj. Gurët e mëdhenj janë gjërat e rëndësishme – familja juaj, partneri juaj, shëndeti, fëmijët tuaj – gjëra që nëse gjithçka tjetër humb dhe vetëm ato mbeten, jeta juaj do të vazhdojë të jetë e plotë. Guralecët janë gjëra të tjera që kanë rëndësi – si puna juaj, shtëpia, makina. Rëra është gjithçka tjetër, pra vogëlsira”.
“Nëse e vendosni fillimisht rërën në kavanoz”, vazhdoi ai, “nuk ka vend për guralecat apo gurët e mëdhenj. E njëjta gjë vlen për jetën tuaj. Nëse shpenzoni gjithë kohën dhe energjitë në gjëra të vogla, kurrë nuk do të keni vend për gjërat që janë të rëndësishme për ju. Kushtojini vëmendje gjërave që janë kritike për lumturinë tuaj. Luani me fëmijët. Merrni partnerin tuaj dhe dilni të vallëzoni. Do të ketë gjithnjë kohë për të shkuar në punë, për të pastruar shtëpinë, për të gatuar një darkë ose për të rregulluar rrëmujën në shtëpi”.
“Kujdesuni për gurët së pari – gjërat që me të vërtetë kanë rëndësi. Caktoni prioritetet tuaja. Pjesa tjetër është vetëm rërë. / Bota.al
