Të bëhesh më i fortë nuk do të thotë të injorosh dobësitë, por t’u krijosh hapësirë. Të pranosh çdo emocion – qoftë pozitiv apo negativ – është çelësi për t’u kujdesur për veten dhe për të kapërcyer momentet e vështira që sjell jeta
Një mësim nga natyra
Kafshët na japin një shembull të shkëlqyer: ato ndërtojnë strofka në vende të paarritshme për të mbrojtur veten nga grabitqarët. Edhe ti mund të krijosh një hapësirë të sigurt për veten, një lloj “kopshti sekret” ku mund të strehohesh kur gjithçka përreth të duket e trazuar.
Kur jashtë shpërthen stuhia, kur detyrat e përditshme të rëndojnë, kur ndihesh i lënduar nga marrëdhëniet me të tjerët ose thjesht i lodhur, një hapësirë e tillë të kthen në qetësi.
Kjo hapësirë mund të jetë e jashtme, si një stol në park, një dhomë e qetë, apo një vend që të sjell paqe. Por mbi të gjitha, është një hapësirë e brendshme. Karakteristika kryesore? Pranimi. Aty je i pranuar ashtu siç je, pa gjykim, pa kushte, pa vlerësime.
Hapësira e brendshme
Mëso të thuash: “Nuk mund të jetoj pa veten time!”
Të kujdesesh për veten do të thotë të pranosh çdo ndjenjë apo gjendje shpirtërore që përjeton, pozitive apo negative. Pyete veten: “Çfarë po ndiej tani, pikërisht në këtë moment?”
Jo “çfarë po ndiej këto kohë” apo “çfarë ndjeva dje,” por tani. Ndoshta ndjen zhgënjimin e një dite të vështirë, dhembjen e një gabimi në punë, ose ndjesinë se je keqkuptuar. Shpesh përpiqemi t’i shmangim këto ndjenja të pakëndshme, por ato gjithmonë kthehen.
Mos u përpiq t’i shtypësh. Në vend të kësaj, përqendrohu te to pa i gjykuar. Në to fshihet një pjesë e çmuar e vetes që kërkon të dëgjohet. Nëse i pranon, me kalimin e kohës ato do të shndërrohen në vetëdije dhe do të ndihesh më i lehtësuar e më i qetë.
Kush do të kujdeset për ty, nëse nuk e bën ti?
Shumë prej nesh ndihen të vlefshëm vetëm kur marrin miratimin ose vlerësimin e të tjerëve. Kjo ndjesi shpesh na bën të lëmë pas dore dëshirat tona për të plotësuar pritshmëritë e të tjerëve. Bëhemi gjithçka për të tjerët dhe pastaj ndiejmë zhgënjim kur sakrificat tona nuk vlerësohen.
Por askush nuk mund të kërkojë nga ti të bësh sakrifica që nuk dëshiron. Hapi vendimtar është të pranosh të drejtën tënde për t’u kujdesur për veten, duke filluar nga gjërat e vogla: dediko një kohë dhe hapësirë vetëm për veten, çdo ditë.
Krijo brenda vetes një strehë të sigurt, një vend ku mund të jesh plotësisht vetja. Kjo është baza për të gjetur qetësinë dhe fuqinë që të nevojitet për të përballuar sfidat e jetës. / bota.al
