Një tërmet mund të ndodhë në çdo kohë të ditës ose natës. Tërmeti që goditi Emilian (maj 2012) filloi natën me një tronditje shumë të fortë, me madhësi 6 në shkallën Richter, e ndjekur nga qindra goditje të vogla.
E njëjta gjë ndodhi gjatë tërmetit në Italinë Qendrore në 2016 dhe në L’Aquila në 2009.
Gjithashtu në Friuli, në 1976, tronditja e parë ndodhi gjatë natës: ishte ora 21 e 6 majit; në Irpinia, në 1980, ishte 19 dhe 34. Dhe në Messina, në tërmetin më dramatik në historinë italiane, tërmeti i parë u regjistrua në 5 e 20 të mëngjesit.
Tërmeti që goditi Umbrian në 1997 pati një ecuri të kundërt, me tronditjen më të fortë gjatë ditës.
Psikologji, jo gjeologji
Tërmetet ndodhin për shkak të lëvizjes së pllakave tektonike dhe burojnë nga kilometra të tërë thellë nën koren e tokës, ku fenomenet sipërfaqësore si temperatura ose alternimi i ditës dhe natës nuk kanë ndikim.
Megjithë provat e statistikave sizmike, megjithatë, tërmeti shpesh perceptohet si një fenomen i lidhur me natën. Kjo mund të shpjegohet nga këndvështrimi psikologjik me perceptimin e ndryshëm të ngjarjeve që ndodhin natën, një hapësirë kushtuar pushimit në intimitetin e shtëpisë.
Dridhjet që kalojnë thuajse pa u vënë re gjatë ditës, përkundrazi shkaktojnë zgjime të alarmuara gjatë natës, duke theksuar edhe më shumë frikën, ndërsa aftësia për të reaguar është më e ngadaltë. Prandaj ekziston përvoja subjektive e tërmetit që, me të njëjtin gravitet, është më traumatik gjatë natës dhe është më i fiksuar në kujtesë. / Focus – meb.al
