Nga Nga Leif Venar

Londër, 1665. Kryeqyteti ndjeu aromën e vdekjes në shpërthimin e fundit të madh të Murtajës, më e rënda që nga koha e Vdekjs së Zezë së shekullit XIV-të. Ditaristi Samuel Pepis shkruante: “Çdo ditë është edhe më e trishtë, me lajmet edhe më të rënda. Në City vdiqën këtë javë 7496 persona; dhe prej tyre, 6102 nga murtaja. Por ekziston frika se numri i vërtetë i të vdekurve të kësaj jave të jetë afërsisht 10.000 – pjesërisht për shkak se të varfrit nuk para i raportojnë humbjet e tyre.

Teksa numri i vdekjeve u rrit dhe rrugët e mbushën me mbeturina, londinezët vune re se qyteti qe mbushur kudo me qen dhe mace. Për këtë arsye doi urdhri i kryetarit të bashkisë:vrisni qentë dhe macet! Shambellani i City pagoi gjahtarët, të cilët vranë më shumë se 4.000 kafshë. Por qentë dhe macet përpiqeshin të kapnin minjtë që ushqeheshin në mbeturina – dhe minjtë mbanin pleshtat që transmetonin Murtajën. Tashmë të kursyer nga grabitqarët e tyre…