Pafundësia është tashmë një koncept mjaft i vështirë për t’u kuptuar. Njerëzit nuk janë të prerë për të kuptuar pafundësinë, dhe për këtë arsye ajo është trajtuar gjithmonë me kujdes nga matematikanët. Kjo situatë vazhdoi deri në gjysmën e dytë të shekullit të XIX-të kur Georg Kantor zhvilloi degën e matematikës të njohur si Teoria e Grupit (e kujtoni paradoksin e Rasëllit?), një teori që e lejoi atë të peshojë natyrën e vërtetë të pafundësisë.
Dhe ajo që zbuloi qe me të vërtetë tronditëse. Siç rezulton, sa herë që ne imagjinojmë pafundësinë, ka gjithmonë një lloj të ndryshëm të pafundësisë që është më e madhe se kaq. Niveli më i ulët i pafundësisë është shuma e numrave të plotë (1,2,3 …), dhe një pafundësi të llogaritshme. Me disa arsyetime shumë elegante, Kantor konstatoi se ekziston një tjetër nivel i pafundësisë pas kësaj, pafundësia e të gjithë numrave reale (1, 1.001, 4.1516 … në thelb çdo numri që mund të mendoni).
Kjo lloj pafundësie është e panumërueshme, që do të thotë se edhe nëse do të kishit të gjithë kohën e universit, s’do të mund të listonit dot kurrë të gjithë numrat realë, pa humbur disa prej tyre. Por prisni, del se pas kësaj ka edhe më shumë nivele të pafundësisë së panumërueshme. Sa? Sigurisht një numër i pafundëm./bota.al
