Kriza e thellë që po verifikohet në ish Republikën Jugosllave të Maqedonisë nuk mund t’i atribuohet vetëm skandaleve lidhur me korrupsionin apo me një menaxhim të keq të pasurisë publike sesa sidomos vështirësisë për të gjetur një pozicionim të sajën në frakturën e shfaqur nga kolapsi i Jugosllavisë në vitin 1991. Një krizë e tillë nuk përbën një veçanti në menaxhimin e shtetit nga ana e qeveritarëve maqedonas, por kulmin e shumë frakturave të vogla që kanë pasuar njëra tjetrën në vit. Nëse nga njëra anë Marrëveshja e Ohrit, që duhej t’i jepte një autonomi më të madhe pakicës shqiptare dhe një pjesëmarrje më të madhe e të pranuar në menaxhimin e jetës politike në vijim të konfliktit të vitit 2001, nuk ka arritur që të zbusë tensionet ndëretnike midis pakisë shqiptare dhe shumicës maqedonase, nga ana tjetër partitë politike u janë përgjigjur kërkesave të popullsisë me aksione jo të përshtatshme, shpesh duke anashkaluar problematikat e tipit ekonomik dhe social…
