Zoti B ishte një mësues 65-vjeçar në pension, pa asnjë histori familjare të sëmundjeve mendore, kur ai papritmas filloi të ndjejë trishtim, ndaloi së qëni në gjendje për të ndjerë kënaqësi, flinte dhe hante më pak, si dhe zhvilloi ndjesinë e të qënit i padobishëm. Ai më vonë filloi të ketë iluzione se organet e tij jetësore kishin ndaluar së funksionuari dhe se shtëpia e tij do të shembej.
Pas një tentative për t’u vetëvrarë, ai filloi të besonte se kishte vdekur.
Ky njeri vuante nga një gjendje e njohur si sindromi Cotard (ose sindromi i të vdekurit që ecën), në të cilin pacienti mendon se është i vdekur. Në mënyrë kundërintiutive, në më shumë se gjysmën e rasteve, këta pacientë mendojnë se janë të pavdekshëm. Trajtimi për këtë gjendje mund të përfshijë përdorimin e antidepresantëve apo psikotropeve, ose terapisë elektrokonvulsive.
