Nga të gjitha emocionet në spektrin njerëzor, trishtimi është më i natyrshmi. Është i bezdisshëm, dhemb si gjemb në këmbë, është një peshë e papërcaktuar apo një boshllëk në gjoks që nuk dimë ta mbushim. Megjithatë, është një gjendje normale, e lejueshme dhe e nevojshme.
Ndryshe nga depresioni, trishtimi është një pjesë shtesë e realitetit tonë psikologjik dhe ka një qëllim shumë të qartë. Na detyron të ndalemi dhe të fillojmë një proces të të folurit me veten, me të cilin gjejmë kuptime të reja. Truri na fton të reflektojmë për trajtimin e zhgënjimit ose humbjes.
Kur ai troket në derën tonë, nuk kemi pse t’i ngremë asnjë pengesë psikologjike. Nuk duhet të frenohet ose të zhvendoset. Do të jetë gjithmonë aty nëse nuk kujdesemi për të, si era e keqe në një, që nuk e nxjerrim kurrë. Prandaj, është më mirë të ndihmoni një mik të trishtuar duke ndjekur disa hapa specifikë.
Pyete çfarë ka nevojë
Një mik i trishtuar nuk ka nevojë të shpëtohet ose që ne t’i zgjidhim problemet e tij. Edhe pse reagimi ynë i parë mund të jetë të shkojmë direkt e në shtëpinë e tij, ne fillimisht duhet të pyesim se për çfarë ka nevojë. Nuk duhet të jemi ndërhyrës duke shkaktuar stres të mëtejshëm me qëllimet tona të mira.
Idealja është të dimë se çfarë dëshiron ai mik nga ne. Nga ana jonë, është me vend të bëjmë të qartë se jemi të gatshëm të ofrojmë mbështetjen e nevojshme; të përcjellim mirëkuptim, ndjeshmëri dhe afërsi.
Ftesë për të ndenjur
Nëse miku thotë se duhet të flasë me ne, detyra jonë është të ofrojmë mbështetjen e duhur. Nuk do të jetë në dorën tonë të gjejmë zgjidhjen e problemit të tij apo t’i japim fund dhimbjes së tij. Ju mund të ndihmoni një mik të trishtuar duke e dëgjuar atë. Kjo do të thotë të mos gjykosh, të mos shpjegosh se çfarë do të kishe bërë në vend të tij dhe aq më pak, të nënvlerësosh shqetësimin e tij.
Duhet të shmangim dhënien e shpresave të rreme. Shumë herë ajo që shqetëson mikun tonë nuk ka zgjidhje, ndaj nuk duhet t’i paraqesim një realitet mbi të cilin askush nuk ka kontroll. Përkundrazi, duhet ta ftojmë personin të shfryjë duke krijuar një ambient komod.
Miku i trishtuar mund të kalojë disa ditë në divan ose në shtrat apo edhe të rrijë nëpër shtëpi duke lënë pas dore detyrimet e tij. Kjo shkëputje dhe apati janë pjesë e trishtimit. Anatomia e këtij emocioni ndikon në energji, e konsumon atë për të nxitur introspeksionin dhe reflektimin.
Në këtë fazë ne nuk duhet të hezitojmë të japim ndihmën tonë për të kryer detyrat. Po kështu, ne mund të ofrojmë burimet e nevojshme për të menaxhuar në mënyrë adekuate gjendjen emocionale.
Verifikoni që trishtimi është i përkohshëm
Trishtimi nuk është baza e një çrregullimi depresiv, por është pjesë e tij. Çfarë do të thotë kjo? Kjo është përgjithësisht një gjendje kalimtare që zhduket brenda një kohe të shkurtër, sapo personi të ketë adoptuar një qasje të re dhe të rifitojë entuziazmin, gëzimin dhe vendosmërinë.
Megjithatë, nëse shqetësimi vazhdon dhe apatia përkeqësohet, duhet ta ftojmë personin të kërkojë mbështetje të specializuar. Një studim nga Universiteti i Paris Descartes tregon se trishtimi i vazhdueshëm është një simptomë qendrore e depresionit.
Prandaj, mos e nënvlerësoni kurrë gjendjen shpirtërore të një miku. Dhe bëjeni pa qenë ndërhyrës ose pa shkaktuar presion. / bota.al
