Paradoksi i Gjykatës është një problem shumë i vjetër i logjikës, që vjen nga Greqia e lashtë. Thuhet se sofisti i famshëm Protagora mori një nxënës, Euatlusin, sipas marrëveshjes që studenti të paguante Protagorën për mësimet e tij, pasi të kishte fituar çështjen e tij të parë gjyqësore (në disa versione:nëse dhe vetëm Euatlusi fiton çështjen e tij të parë gjyqësor).
Disa dëshmi pretendojnë se Protagora i kërkoi paratë e tij sapo Euatlusi përfundoi arsimimin e tij; të tjerë thonë se Protagora priti deri sa u bë e qartë se Euatlusi nuk po bënte asnjë përpjekje në mbrojtjen e ndonjë klienti, dhe të tjerë që pohojnë se Euatlusi bëri vërtet përpjekje, por klientët nuk erdhën asnjëherë. Në çdo rast, Protagora vendosi të padisë Euatlusin për shumën që i detyrohej.
Protagora argumentoi se nëse e fitonte çështjen do të merrte paratë e tij. Nëse fitonte Euatlusi, Protagora do të paguhej sërish në bazë të kontratës fillestare, sepse ish-nxënësi do të kishte fituar çështjen e tij të parë. Megjithatë, Euatlusi deklaroi se në rast se fitonte, më pas me një vendim të gjykatës ai nuk do të duhej të paguajnë Protagorën. Nëse, nga ana tjetër do të fitonte Protagora atëherë Euatlusi sërish nuk ka fituar ende një çështje gjyqësore dhe se për këtë arsye nuk ishte i detyruar të paguante. Pyetja është:cili prej dy njerëzve është në të drejtën e tij?
