Çfarë kanë të përbashkët fizika kuantike, filozofitë orientale dhe psikologjia? Le të flasim për një teori interesante, e cila pretendon se materia është thellësisht e ndërlidhur, me përfshirjen e terrenit psikologjik.
Shaktipat është një koncept që vjen nga filozofitë lindore, veçanërisht hindu. Ai e ka origjinën në sanskritisht dhe fjalë për fjalë do të thotë “prekje energjie”. Në vetvete, ai konsiston në transmetimin e energjisë shpirtërore nga një person në tjetrin. Termi besohet se i referohet transferimit të energjisë (shakti) nga një mësues shpirtëror te një student, me qëllim që të zgjojë vetëdijen e studentit dhe të përshpejtojë përparimin e tij të brendshëm.
Përpara se të mendojmë se do të flasim për fenomene paranormale dhe besime të pabaza, le të themi që, megjithëse nuk ka një teori shkencore përfundimtare mbi Shaktipat, ka një sërë treguesish dhe studimesh që e lidhin këtë fenomen me një tjetër të studiuar nga fizika, me miratimin e një numri të konsiderueshëm: “mpleksja kuantike”.
“Energjia e prekjes” dhe mbleksja kuantike ndajnë një premisë: mund të ketë komunikim në një distancë midis dy objekteve, pa përdorur asnjë nga kanalet e njohura. Fillimisht, Albert Einstein e quajti këtë mekanizëm “Veprim spektral në një distancë”. Ai e quajti atë me një ton tallës, sepse nuk mendonte se ishte i mundur. Megjithatë, sot fenomeni është testuar në laborator.
Mpleksja kuantike
Mpleksja kuantike është një fenomen i shpjeguar në termat e mekanikës kuantike, pra në nivelin nënatomik. Ideja e fizikës e përsëritur në psikologji është se dy grimca mund të mbajnë një lidhje, edhe nëse ndahen fizikisht.
Duke folur nga metafora, është sikur të keni dy mollë të lidhura në vende shumë të ndryshme të planetit; për shembull, një pranë jush dhe një tjetër në Lindje. Ajo në Lindje ndryshket dhe, befas, ndryshket edhe ajo që keni këtu.
Tingëllon çmenduri, por nuk është. Shkencëtarët Alain Aspect, John Clauser dhe Anton Zeilinger fituan Çmimin Nobel të Fizikës 2022 për përparimet e tyre në këtë fushë dhe për zbatimin e konceptit në fushën e shkencës kompjuterike. Kjo do të thotë se mpleksja kuantike nuk është një teori, por mbështetet nga prova empirike.
Tani, çfarë lidhje ka kjo me Shaktipat? Një hipotezë e përzier thotë se ky korrelacion nuk ndodh vetëm në botën nënatomike, por edhe në zona të tjera. Në mënyrë të veçantë, truri i njeriut besohet se vepron si një nga ato grimca të lidhura me një grimcë tjetër, e cila do të ishte truri i një personi tjetër. Por a është e mundur?
Shaktipat: një rast i vërtetë?
Për filozofitë lindore, të paktën teorikisht, është e mundur që nëpërmjet meditimit të vendoset ky kontakt ndërmjet dy qenieve njerëzore në distancë. Kur ndodh Shaktipat, ajo që ndodh është se një person duke medituar transferon energji dhe kjo e çon tek një person tjetër që e përjeton atë si ‘kundalini’.
Kjo e fundit përshkruhet si një gjendje që “ndez zjarrin e brendshëm”. Është si një injeksion energjie, falë të cilit marrësi përjeton një gjendje të papritur ndriçimi. Kjo prekje e energjisë thuhet gjithashtu se është shëruese për mendjen dhe trupin. Edhe pse ka disa dëshmi të publikuara, një nga më interesantet u botua në vitin 2016, e titulluar Spekulimet mbi Shaktipat si “Veprim drithërues në distancë”.
Në këtë dokument, autori, i cili është fizikant, me maturi ekstreme rrëfen një përvojë të jetuar tek vetvetja. Ai ndodhej në Austin, Teksas (Shtetet e Bashkuara të Amerikës) dhe një mik i tij i kërkoi një fotografi, pa i treguar pse.
Disa javë më vonë, ai u zgjua në mëngjes, filloi të meditonte dhe befas ndjeu sikur truri i tij ishte “i ngarkuar si një bateri”. Më pas ai deklaron se kishte përshtypjen se vetëdija e tij u zgjerua “derisa arriti në të gjithë universin”. Mund të thuash se ai po përjetonte kundalinin.
Çfarë ndodhi në procesin Shaktipat?
Menjëherë pas kësaj ngjarje, fizikani mësoi se fotografia e tij i ishte dhënë yogi Gurumayi Chidvilasanandas, i cili ishte në Nju Jork, një natë para përvojës së tij të çuditshme. Gjithçka tregonte se ishte një “prekje energjie” dhe, menjëherë, shkencëtari e lidhi atë me “veprimin drithërues në distancë” dhe mpleksjen kuantike të Ajnshtajnit.
E gjithë përvoja zgjati katër orë. Në dy të parat, ai përjetoi ndjenjën e ngopjes, të cilën e përshkroi si energjike për mendjen. Gjatë dy orëve në vijim, gjendja gradualisht filloi të dobësohej dhe më në fund fizikani ra në pavetëdije.
Deri më tani autori nuk ka mundur të japë një shpjegim të besueshëm për këtë episod. Vite më vonë, ai vendosi të shkruante për atë që ndodhi dhe ta lidhte me konceptet e fizikës kuantike.
Ai vetë flet për “spekulime” apo hipoteza kur shpjegon fenomenin, sepse nuk ka asnjë provë që të mbështesë me besueshmëri këto raporte. Megjithatë, puna e tij krijon terren të ri, pasi ai citon eksperimente të panumërta mbi mpleksjen kuantike, të kryera në kushte të kontrolluara. Ia vlen të lexohet, me një mendje të hapur dhe kritike në të njëjtën kohë.
Baza e mundshme shkencore e “prekjes energjike” është ende duke u eksploruar
Tani për tani nuk është vërtetuar që mekanika kuantike është e lidhur drejtpërdrejt me vetëdijen ose energjinë shpirtërore, kështu që çdo pretendim për të do të mbetej hipotezë.
Sidoqoftë, mekanika kuantike tregon se grimcat nënatomike janë të mpleksura, kështu që sjellja e tyre është e ndërlidhur ngushtë, pavarësisht nga distanca midis tyre.
Ky fenomen i shtyn disa teoricienë të eksplorojnë idenë se vetëdija dhe energjia shpirtërore mund të jenë pjesë e mekanikës kuantike; përveç faktit që transmetimi i energjisë, nëpërmjet teknikave të tilla si Shaktipat, mund të kishte një bazë shkencore. / bota.al
