Ky paradoks lindi nga deklarata në të cilën Epimenidi, kundër ndjesisë së përgjithshme të Kretës, propozoi që Zeusi ishte i pavdekshëm, si në poezinë e mëposhtme:
Ata krijuan një varr për ty, O i Shenjti dhe i Larti,
Kretanët, gjithnjë gënjeshtarë, egërsira të këqija, barqe të palëvizshëm!
Por ti nuk je i vdekur, ti rron dhe mbetesh përgjithmonë,
Me ty ne jetojmë, lëvizim dhe kemi qënien tonë.
Megjithatë ai ishte në dijeni se duke i quajtur të gjithë kretanët gënjeshtarë, kishte etiketuar pa dashje edhe veten si të tillë, edhe pse ajo që ai “nënkuptonte” ishte të gjithë Kretanët përveç atij. Kështu lindi paradoksi se nëse të gjitha Kretanët janë gënjeshtarë, edhe ai është gjithashtu një i tillë, dhe nëse ai është gënjeshtar, atëherë të gjitha Kretanët janë të sinqertë. Pra, nëse të gjitha Kretanët janë të sinqertë, atëherë ai është duke thënë të vërtetën, dhe në rast se është duke thënë të vërtetën, të gjithë Kretanët janë gënjeshtarë. Dhe kështu me rradhë në pafundësi. /bota.al
