Mund të jetë e vështirë të gjesh një ndjenjë ekuilibri në turbulencat e jetës moderne. Kenichiro “Ken” Mogi beson se filozofia japoneze e nagomit mund t’i ndihmojë njerëzit të kultivojnë një ndjenjë më të madhe harmonie. Nagomi ka të bëjë me përzierjen e elementeve në dukje të ndryshme derisa formojnë një tërësi të unifikuar, harmonike.
Kenichiro “Ken” Mogi, një studiues i vjetër në Sony Computer Science Laboratories dhe një profesor në Universitetin e Tokios, beson se kultura japoneze ka inkubuar një filozofi të jetës për të na ndihmuar t’i përgjigjemi kësaj pyetjeje. Quhet nagomi, dhe nëpërmjet saj, ne mund të kuptojmë më mirë se ekuilibri nuk ka të bëjë me gjetjen e një drejtimi të duhur. Bëhet fjalë për zbulimin se si mund të përziejmë elementët e ndryshëm të jetës në mënyra që funksionojnë për ne – një akt unifikues që, në varësi të kontekstit, mund të marrë nuanca delikate.
Ju keni botuar shumë libra në Japoni dhe kohët e fundit keni shkruar mbi filozofinë japoneze për tregje të tjera. Libri juaj i parë ishte mbi ikigain – domethënë se si dikush mund të gjejë qëllimin dhe gëzimin në jetë. Më i fundit juaj ka të bëjë me nagomin. Çfarë ju shtyu të eksploroni filozofinë japoneze të jetës dhe t’i sillni ato ide në kultura të tjera?
Në Japoni, unë kam botuar libra kryesisht mbi neuroshkencën, ndërgjegjen dhe ndihmën për vetveten, përveç disa romaneve. Kur bëhet fjalë për botimin në anglisht, disa libra nga Japonia, si Libri i Çajit dhe Bushido, dolën shumë mirë në Perëndim dhe gjetkë. Që atëherë, mendoj se ka pasur një vend bosh për libra mbi filozofinë japoneze të jetës. Sigurisht, librat e Marie Kondo janë të mrekullueshëm, por nga këndvështrimi japonez, ata përfaqësojnë një pjesë të bukur, por të pjesshme të kësaj filozofie. Doja të bëja një mbulim më gjithëpërfshirës.
Pse filluat me ikigai para nagomit?
Libri ikigai është porositur nga botuesi në Mbretërinë e Bashkuar. Ata po kërkonin dikë që mund të shkruante për ikigai në anglisht, që ndoshta është një listë e shkurtër në Tokio. [Qesh.] Japonezët nuk njihen si njerëz që shprehen lirisht në anglisht. Kjo është arsyeja pse kam shkruar për të. Është shumë mirë që është pritur mirë në të gjithë botën. Siç e dini, Japonia ka qenë e ngadaltë për tre dekadat e fundit. Pra, populli japonez po humbet besimin në vendin e tyre, kështu që fakti që ikigai po vihet re nga njerëzit në mbarë botën po u jep disa japonezëve më shumë vetëbesim. Mendoj se kjo është një gjë vërtet e bukur – sigurisht pa besim të tepruar.
Libri juaj i ri është Rruga e Nagomit. Është një koncept i thellë, por cili është një përkufizim i përmbledhur që lexuesit mund të kuptojnë?
Nagomi është ekuilibër. Bëhet fjalë për harmoninë, qëndrueshmërinë dhe pajtueshmërinë. Është një fjalë shumë e lashtë japoneze dhe e ngulitur shumë në historinë japoneze. Ky koncept i harmonisë, i gjërave që janë në ekuilibër, gjendet gjetkë në botë, por në Japoni, mendoj se ka arritur një nivel sofistikimi, që mund të jetë një frymëzim për të tjerët. Është diçka unike.
Për shembull, familja perandorake japoneze është monarkia trashëgimore më jetëgjatë në botë. Ndryshe nga shumë kombe të tjera, ne nuk patëm një ndryshim të familjes mbretërore, dhe kjo ndoshta për shkak të nagomit. Një aspekt tjetër është se japonezët janë shumë të mirë për të qenë të suksesshëm, por në të njëjtën kohë mbajnë një profil të ulët. Unë mendoj se kjo është edhe për shkak të nagomit.
Një shembull tjetër interesant: [Japonia ka] parti të ndryshme politike, por ne kemi parë më pak ndryshime të qeverisë në epokën e pas Luftës së Dytë Botërore. LDP (Partia Liberal Demokratike) ka qeverisur Japoninë, pak a shumë. Disa njerëz mund të thonë se kjo është për shkak se Japonia është një demokraci e papjekur. Ne nuk kemi ndryshime të partive në pushtet aq shpesh, si në Shtetet e Bashkuara apo në Britaninë e Madhe. Nga ana tjetër, kjo është ndoshta sepse partitë opozitare nuk janë vërtet opozitë. Propozimet e partive opozitare shpesh merren nga PLD. Politikat shkëmbehen. Ka një ndjenjë nagomi aty.
Mund të më jepni një shembull të nagomit siç shprehet në jetën e përditshme?
Ne kemi këtë koncept të wayochu. Ai përfaqëson tre ndikimet kryesore të kuzhinës në Japoninë moderne. Wa do të thotë japoneze, yo do të thotë perëndimore dhe chu do të thotë kineze. Për sa i përket diversitetit ushqimor, mendoj se Japonia është padyshim një nga vendet më të larmishme në botë. Edhe një person tipik do të mendonte të bënte një ekuilibër të gatimit të wayochu – në ditët e sotme ndoshta edhe indiane. Kjo është mënyra se si ne gjejmë një ekuilibër midis nevojave të ndryshme dietike. Siç e dini, Japonia është një nga vendet ku ruhet jetëgjatësia dhe shëndeti i mirë.
Është një nga zonat blu, apo jo?
Është e drejtë, dhe një shembull tipik i nagomit në veprim, është përzierja e elementeve me origjinë të ndryshme. Një apoteozë e mrekullueshme e këtij parimi është katsu curry. Kotoleta është fillimisht një pjatë me mish francez, dhe kerri, natyrisht, është me origjinë nga India. Katsu kerri është një pjatë japoneze [që kombinon ato me orizin] dhe është e disponueshme kudo, në të gjithë Japoninë. Është gjithashtu popullor në vende si Britania e Madhe.
Populli japonez ka shumë pak tabu [për ushqimin]. Ndihemi të lirë t’i ngatërrojmë gjërat.
Manga gjithashtu. Shumë njerëz mund të mos e kuptojnë, por manga dhe anime u ndikuan nga kultura amerikane, veçanërisht anime. Shumë krijues anime u ndikuan nga Disney, por mënyra se si u krijua anime japoneze ishte me një buxhet shumë të ulët, kështu që ata duhej të gjenin mënyra për të lëvizur personazhet me më pak frames në sekondë. Kjo bëri që anime të bëhej një zhanër i pavarur i filmit të animuar.
Pra, unë mendoj se populli japonez është kurioz, dhe ata kanë inkorporuar shumë ndikime të jashtme, dhe nëpërmjet kësaj, kanë krijuar një përzierje të mirë-balancuar dhe të qëndrueshme të kulturës. Një nga arsyet që mendoj se nagomi është kaq i rëndësishëm është se shumë vende po bëhen si Japonia. Japonia ka importuar gjithmonë ndikime të jashtme: ndikimet kineze, ndikimet evropiane, ndikimet amerikane, etj. Mendoj se e njëjta gjë po ndodh për çdo komb, sepse ne po jetojmë në një botë më të globalizuar.
Mënyra e nagomit në marrëdhënie
Në libër, ju diskutoni nëntë fusha të jetës ku lexuesit duhet të konsiderojnë kultivimin e nagomit. Nuk kemi kohë të flasim për të gjitha, ndaj le të përqendrohemi në një në veçanti: marrëdhëniet. Si mund të sjellim një ndjenjë harmonie dhe ekuilibri – domethënë nagomi – në marrëdhëniet tona?
[Shënim: Tetë fushat e tjera janë jeta, ushqimi, shëndeti, vetvetja, shoqëria, natyra, kreativiteti dhe të mësuarit gjatë gjithë jetës.]
Kjo është një pyetje e mrekullueshme. Në Japoni, mendoj se personi ideal do të ishte vetëmohues dhe plot altruizëm. Sigurisht, të gjithë janë të përqendruar tek vetja dhe duan lumturinë. Por në Japoni, njerëzit egoistë kanë qenë gjithmonë të përbuzur. Ideja është t’i shërbejmë komunitetit, të luajmë për ekipin.
Koncepti i nagomit ju thotë se altruizmi nuk është domosdoshmërisht vetë-mohim. Është vetë-shërbyes. Nëse bëni diçka për të tjerët, në planin afatgjatë, është mirë edhe për ju. Kjo është mbështetur nga prova të neuroshkencës në vitet e fundit. Për shembull, në tru ka qarqe të lidhura me shpërblimin si qarku i dopaminës, kështu që altruizmi është shumë i ngulitur në qarqet e trurit tonë, pavarësisht nga kultura.
Nëse bëni diçka për të tjerët, dhe mund të jetë gjithashtu e kënaqshme për ju, ky do të ishte stili më i mirë i jetës. Mendoj se është e njëjta gjë në Shtetet e Bashkuara dhe gjetkë. Njerëzit thjesht nuk e thonë me kaq shumë fjalë. Unë mendoj se ky është ndryshimi.
Por kur shikoj TV amerikan – veçanërisht Fox News [Qesh.] – njerëzit priren të jenë kaq të shqetësuar dhe kaq agresivë.
Rreziqet e një jete të optimizuar me tepri
Ne “vdesim” që gjërat të jenë optimale. Korporatat, siç e përmendët, luftojnë të gjitha për optimizimin e fitimeve. Njerëzit përpiqen të optimizojnë ditën e tyre. Por ju duket se sugjeroni që kur optimizojmë një gjë, humbasim fokusin ndaj diçkaje tjetër, dhe ajo gjë tjetër mund të jetë gjithashtu shumë e rëndësishme. Çfarë mendoni?
Fjalë me vend. E dini, edhe unë jam i interesuar për inteligjencën artificiale. Ndoshta e keni hasur këtë koncept të maksimizuesit të kapëses së letrës?
Është një eksperiment mendimi nga Nick Bostrom, dhe është i mrekullueshëm. Ideja është që ekziston një IA i krijuar për të maksimizuar prodhimin e kapëseve dhe bota bëhet një vend ku ka vetëm kapëse letre. Ai tregon natyrën qesharake të optimizimit. Siç e përmendët, nëse e optimizoni sistemin në një aspekt, kjo nuk do të thotë domosdoshmërisht se e gjithë gjëja do të përmirësohet.
Nga këndvështrimi i Japonisë, unë mendoj se një nga aspektet magjepsëse të Shteteve të Bashkuara është se ajo është gjithmonë e shqetësuar për përparimin, dhe kjo është e mrekullueshme. Unë jam pjesë e kësaj. Por në të njëjtën kohë, kjo mund të nënkuptojë se optimizimi në një dimension mund të mos jetë aq i dobishëm për aspekte të tjera të jetës. Ndonjëherë, joefikasiteti mund të jetë rezultat i nagomit. Nën-optimalja mund të jetë rezultat i nagomit. Kjo është diçka që duhet ta kemi parasysh kur shikojmë shumë gjëra.
A keni miq që nuk janë të përqendruar te suksesi aq shumë sa të kënaqen? Dua të them, njerëzit mund t’i shikojnë dhe të thonë: “Ata nuk po bëjnë më të mirën; ata janë një dështim.” Por ata në fakt mund të kenë krijuar një nagomi midis punës dhe jetës.
Unë kam një mik të madh që studion filozofinë e kohës për shumë vite, por nuk ka asnjë pozicion universitar dhe nuk është shumë i suksesshëm. Por atij me të vërtetë i shijon të hajë një vakt të mirë. Ai është i lumtur, i martuar me gruan e tij. Ai nuk është një dështim. Ai është i madh. Mënyra e tij e jetesës është thjesht nagomi.
Unë kam një shok të tillë dhe mendoj për të kur po përpiqem të gjej ekuilibrin. Më duket se jam më i stresuar dhe më pak i përmbushur kur një fushë e jetës sime merr kontrollin. Ndërkohë, ai po ecën nëpër jetë me një buzëqeshje të përhershme në fytyrë. [Qesh.]
Pikërisht. Unë njoh disa njerëz në Japoni që janë muzikantë. Ata nuk kanë fituar asnjë Grammy, por po e shijojnë shumë jetën e tyre muzikore. Askush nuk mund të thotë se jeta e tyre është një dështim. Nëse krijoni nagomin tuaj, mendoj se mund të jeni vërtet të lumtur.
Kultivoni nagomi në jetën tuaj
Cila është një gjë që lexuesit mund të bëjnë gjatë fundjavës për të sjellë një ndjenjë nagomi në jetën e tyre?
Mendoj se çfarëdo që të bësh, bëj të kundërtën. [Qesh.] Në rastin tim, unë punoj nga mëngjesi në mbrëmje, por shkoj për vrap çdo ditë. Në fakt sapo përfundova Maratonën e Tokios këtë mars. Kjo është ajo që unë bëj për të krijuar nagomi; përndryshe, unë jam ngjitur në kompjuter.
Pra, nëse jeni një person që rri brenda, dilni jashtë. Nëse jeni gjithmonë duke ngarë makinën, shkoni për një shëtitje. Nëse zona juaj e rehatisë është me miqtë dhe familjen tuaj, gjeni një situatë ku duhet të takoni njerëz të rinj. Përndryshe, nëse jeni gjithmonë të shqetësuar dhe të rrethuar nga të huajt, kthehuni te miqtë tuaj dhe kaloni pak kohë me ta. Ecja në një drejtim diagonal nga rutinat tuaja të zakonshme do të ishte një mënyrë dinamike për të krijuar nagomi. Unë e rekomandoj. / Big Think – Bota.al
