Nëse do të kisha më shumë para, nëse do të kisha më shumë kohë, nëse do të kisha një shtëpi buzë detit, nëse do të kisha një njeri që më mbush me vëmendje, nëse do të kisha … nëse do të kisha … lista mund të ishte e pafund dhe shumë shpesh kalojmë më shumë kohë duke u ankuar për ato që nuk kemi, sesa të shijojmë atë që në të vërtetë është tashmë pjesë e jetës sonë, e mjedisit tonë, por që ne injorojmë.
E gjithë kjo shpesh krijon mjerim dhe pakënaqësi dhe ndjenjën e dorëheqjes që pothuajse na shtyn të bindim veten se lumturia nuk është për ne. Por a jemi vërtet të bindur që të kemi më shumë para ose gjithçka tjetër do të na çojë drejtpërdrejt në lumturi? Apo ndoshta kemi nevojë për diçka më të thellë, që mbush zemrën dhe shpirtin, diçka më përmbushëse dhe që asgjë dhe askush nuk mund ta heqë prej nesh, siç ndodh për gjërat materiale?
Padyshim që stabiliteti i mirë ekonomik mund të na ndihmojë të jetojmë më mirë, duke na lejuar të përballemi me ngjarjet që jeta na vendos para nesh më të qetë, por nëse në themel nuk kemi një stabilitet të mirë emocional të brendshëm, rrezikojmë të jetojmë nën mëshirën e pasigurisë.
Duhet të mësojmë se kur kemi besim tek vetvetja dhe në aftësinë tonë për t’ia dalë gjithmonë, kur kemi një vetëvlerësim të mirë në themel (një punë për të bërë absolutisht me veten), gjithçka tjetër bëhet vetëm një kornizë e bukur që zbukuron pamjen madhështore që jemi ne.
Një fustan i bukur, një palë këpucë të reja të modës, një darkë në një vend ekskluziv ose pushime me pamje nga deti, janë “gjëra” të bukura që me siguri mund të na japin momente të mirëqenies, por ato nuk janë lumturi. Nëse jetojmë në konflikt brenda vetes për një realitet që nuk na përket neve, nëse duhet të përshtatemi me njerëzit dhe situatat, nëse do të donim të iknim, por nuk gjejmë guximin dhe e detyrojmë veten të gëlltisim kafshime të hidhura nga frika e ndryshimit dhe se mos mbetemi, sigurisht ato “gjëra” nuk do të mjaftojnë për të na dhënë atë qetësi të brendshme që aq shumë dëshirojmë.
Sekreti qëndron në të mësuarit të vlerësojmë atë që kemi, në mirënjohjen për të gjitha gjërat e vogla të jetës së përditshme, bollëkun e dashurisë dhe bukurisë me të cilën jemi të rrethuar, çudinë e natyrës dhe mbi të gjitha vetëdijen se jemi qenie të veçanta, unike dhe që nuk duhet të dalim jashtë për të kërkuar atë që duhet të kultivojmë brenda nesh. Sepse derisa të kemi paqe dhe qetësi të brendshme, asgjë nuk do të na bëjë të ndihemi mirë … lumturia është një gjendje e shpirtit dhe jo një mungesë për t’u mbushur. / meb.al
