“Cigarja” është një ndër poezitë më të bukura të shkrimtarit të mirënjohur Fadil Kraja, i cili fatkeqësisht u largua nga jeta vitin e shkuar. Poezia i kushtohet nënës, si figura më madhështore në sytë dhe mendjen e të gjithëve. Bëhet fjalë për një grup ushtarësh, të cilët kishin vetëm një cigare dhe duhet të vendosnin se kush do ta merrte. Ata morën vendimin që personi, i cili do të shkruante emrin më madhështor, do ta fitonte cigaren. Në fund, nuk e fitoi askush, por e ndanë me njëri-tjetrin, pasi nga 20 ushtarë, 19 kishin shkruar fjalën “Nënë”. Për këtë poezi, ekziston gjithashtu edhe një interpretim fantastik i aktores shkodrane Zyliha Miloti, i cili ia vlen ta shihni dhe ne jua sugjerojmë plotësisht.
“Cigarja”
20 vet ne ishim
20 vet ushtar.
1 cigare kishim,
Kush me ndez më parë.
Dielli na përvlonte
Etja na kish tharë.
Nga cigarja s’dojshim
Asnjëri me u nda.
Me një za vendosëm
T’hedhim llotari.
Kjo nuk është përrallë
Mos t’ju vijë çudi.
Ai që do t’shtruante
Emrin më madhështor,
Atij do t’i lëshonim
Cigaren në dorë.
Ramë të gjithë në mendime,
S’ishte fort e lehtë.
Emrin më madhështor,
Cili kish me gjet?
Mua m’qeshi fytyra.
Gjeta emrin “Nanë”
Mendova cigaren
Mua do ma lanë.
U lexuan letrat,
nuk kisha fitu.
Nga njëzet, tetëmbëdhjetë
“Nanë” kishin shkru.
Shikum njeni-tjetrin,
fytyrat shprehnin mall,
cigaren e ndezëm,
e thithëm me radhë.
Dielli ma s’përvëlonte,
etjen lamë në një anë,
zemrat na i shëndonte
emni i dashun “Nanë”.
