Më pëlqejnë njerëzit e thjeshtë. Njerëzit me këmbë në tokë. Njerëzit që kanë mësuar se luksi nuk është e mira thelbësore apo parësore. Njerëzit që e dinë se eleganca nuk është snobizëm apo arrogancë. Eleganca është mbi të gjitha të dish të sillesh me thjeshtësi dhe mençuri ndaj jetës. Coco Chanel thoshte:
Nuk është pamja, është thelbi. Nuk janë paratë, por arsimi. Nuk janë rrobat, është klasi. Edhe unë besoj se të qenit elegant shkon përtej njohjes dhe përthithjes së rregullave ceremoniale ose kursimit të parave për të blerë bizhuteri të shtrenjta. Të jesh elegant do të thotë të përvetësosh një sërë zakonesh të mira që zbulojnë një qytetërim harmonik brenda dhe jashtë. Është të mësosh të veprosh me mirësjellje, ndjeshmëri, mirësi, kujdes, hir dhe maturi.
Është të zbulosh se sa e rëndomtë është larja e rrobave të pista në një shesh publik; të pështysh në gjellën që ke ngrënë; të marrësh pjesë në thashethemnaja; të mbash fjalime të zjarrta për politikën dhe fenë; të ngacmosh pa pëlqim; të kritikosh në vend të lavdërimit; fustanet transparente, toni i zërit, dëshira për t’u dukur dhe vaniteti i ekzagjeruar.
Është gabim të mendosh se e kundërta e luksit është mungesa e mallrave dhe burimeve. Luksi është largimi nga teprimet. Është të zbulosh se nuk është e nevojshme të ekzagjerosh me grimin, shkëlqimin e rrobave, tonin e zërit, sasinë e parfumit, filtrin e selfie-ve, mospërfilljen. Luksi është të njohësh vendin tënd, të mos pushtosh privatësinë e të tjerëve, të respektosh kufijtë (të tutë dhe të tjerëve), të jesh i rafinuar. Luksi është të dish të jesh i sofistikuar në thjeshtësi, të mos shpërdorosh, të mos flasësh kot. Luksi është t’i kushtosh vëmendje sjelljeve të dikujt dhe, kur dyshon, të sillesh më shumë me maturi sesa në mënyrë vulgare.
Njerëzit elegantë nuk kanë nevojë t’i bëjnë përshtypje askujt, kështu që ata kënaqen me veten në radhë të parë. Ata nuk kanë nevojë të nxjerrin në pah modelin e fundit të celularit, nuk shqetësohen të përsërisin veshjet, nuk konkurrojnë për numrin e pëlqimeve në foton e fundit të udhëtimit.
Personat elegantë investojnë më shumë në shkëlqimin e syve sesa në plastikën e qepallave, më shumë në natyrshmërinë e buzëqeshjes sesa në mbushjen e buzëve, më shumë në përshtatjen e veshjes sesa në etiketën e famshme të qëndisur në manshetë. Monarkia britanike, me Kate, Meghan dhe Mbretëreshën Elizabeth, janë një referencë elegance dhe rafinimi për të gjithë botën, jo vetëm për fatin e tyre, por mbi të gjitha për klasin, diskrecionin, edukimin dhe mungesën e teprimeve.
Grimi i matur i Meghan Markle dhe zakoni i Kate Middleton për të përsëritur veshjet e saj përforcuan idenë se sa e bukur, fine, klasike, elegante dhe shumë e sofistikuar është të jesh në gjendje të adoptosh një stil të matur, pa ekzagjerime dhe marrëzi.
Është si shprehja e vjetër: “më pak është më shumë”. Eleganca është në sjellje, jo në zotërimin e kësaj apo asaj. Kam parë shumë njerëz pa burime që kanë gjeste fisnike, dhe shumë njerëz të pasur janë jashtëzakonisht të këqij dhe të poshtër. Kjo më jep sigurinë se madhështia nuk matet me pasurinë…
